bruisende expressiviteit


Vrijdag 30 mei 2014: In 'Scottish Sail', één van de vorige stukjes in blogspot, had 'Hodgepodge' het even over het samenspel met dansers en pipers tijdens een uitvoering van 'The Lord of the Dance'. Twee dansers en twee pipers op een botter, en 'Hodgepodge' inclusief snaredrummer op de wal. Terwijl de dansers dansten, wat choreografisch gezien te wensen over liet, speelden de pipers met snaredrummer en Hodgepodge beurtelings het couplet en het refrein. Muzikaal gezien was het ondanks de grote verschillen in toonsoort tussen pipers en 'Hodgepodge' nog een redelijk geslaagde poging, om de bruisende expressiviteit die 'The Lord of the Dance' in zich heeft, geen geweld aan te doen. De karikaturale choreografische uiting van de dansers deed dat echter wel. Een spetterende show die de Amerikaanse danser Michael Flatleys (1958) in 1996 gaf met dit nummer, hadden we natuurlijk niet verwacht. Ook niet kunnen verwachten, al helemaal niet op die vierkante meter die ze op de botter ter beschikking hadden. Maar wat meer expressiviteit in de slaapverwekkende danspasjes, had het plezier dat in tekst en choreografie van 'The Lord of the Dance' verweven zit echter wel beter tot uiting gebracht!

1e couplet:
I danced in the morning when the world was young
I danced in the moon and the stars and the sun.
I came down from heaven and I danced on the earth
At Bethlehem I had my birth

refrein:
Dance, dance, wherever you may be
I am the lord of the dance, said he!
And I lead you all, wherever you may be
And I lead you all in the dance, said he.


De Engelse dichter, songwriter en folk muzikant Sydney Carter (1915 – 2004) schreef de vijf wereldberoemde coupletten van 'Lord of the dance' in 1963. De melodie nam hij over van 'Simple Gifts' een lied uit 1848 van de Amerikaanse songwriter Joseph Brackett (1797 - 1882). Het was min of meer een soort lijflied destijds van de Amerikaanse Shakers, een religieuze sekte die vooral bekend was om haar culturele activiteiten en de gelijkheid tussen de seksen. De titel 'Lord of the Dance' kwam overigens toe aan Shiva, de Hindoe godheid als dansende Nataraja. 'The Lord of the dance' werd bekender dan Sydney Carter had verwacht. Hij had zeker niet verwacht dat de kerk het zelfs leuk zou vinden. Meer dat veel gelovigen de tekst te ver zouden vinden gaan, een beetje ketters en twijfelachtig religieus. Maar het tegendeel was waar, het raakte kennelijk een snaar, Carter's dansende Schepper of Nataraja, hoe je hem of haar ook noemen wil, werd ook door westerse religies zeer geapprecieerd.

Hoe dan ook, religieus of seculier, het maakt niet uit, 'The Lord of the Dance' is en blijft een mooi muziekdocument!

Hodgepodge in Enkhuizen


Zondag 18 mei 2014 hebben we opgetreden in Irish Pub 'The Dubliner' in Enkhuizen. Dat dit niet vermeld stond in de Enkhuizer Almanak 2014 moet haast wel een redactionele miskleun zijn. Alhoewel 'Hodgepodge' moet zich natuurlijk ook weer niet van alles gaan inbeelden. Waar staan we eigenlijk? Een zekere mate van bescheidenheid past ons ook goed, al zijn de meningen hierover af en toe enigszins verdeeld. Hoe dan ook, het is niet anders!

Inregelen van de geluidsinstallatie kost altijd weer veel tijd.
Maar goed, nou even serieus, we hebben zondagavond door het enthousiasme van alle gasten erg genoten van ons optreden in Irish Pub 'The Dubliner'. Een prachtig café, een betere ambiance voor onze muziek kan ik me nauwelijks voorstellen. We begonnen in een nog praktisch leeg café rond negen uur 's avonds met de song 'The rising of the moon'. (Meestal is ons openingsnummer 'Sing Irishman Sing' maar dat hadden we daarvoor met het inregelen van de geluidsinstallatie al een paar keer gezongen, dat wilden we de enkele luisteraar die er nog zat niet nog eens laten beleven, er zijn grenzen!).

Na zo'n tien minuten spelen begon de zaak langzaam maar zeker vol te lopen. Heerlijk zo'n volle bak, je gaat er beter en enthousiaster door spelen, alles liep voor ons gevoel als een trein. Tot onze verrassing zagen we tussen de café bezoekers ineens ook nog een paar trouwe fans zitten, de sfeer kon niet meer stuk. Zo rond een uur of halféén begon de zaak een beetje leeg te lopen, maar dat had volgens de bar alles met zondagavond te maken. Mogelijk dat we dan ook beter iets eerder hadden kunnen stoppen met de muziek, maar dat is achteraf gepraat. Met een goed gevoel over de geslaagde avond reden we 's nachts over de Houtribdijk via Lelystad terug naar Harderwijk. Einde voor 'Hodgepodge' van een mooi muzikaal weekend, maar met twee optredens ook wel behoorlijk druk weekend!

Scottish Sail and -music


Zaterdag 17 mei 2014, even als vorig jaar was 'Hodgepodge' ook nu weer uitgenodigd voor de muzikale opluistering van Scottish Sail. Een uniek evenement dat begint met een spannende zeilrace op het Wolderwijd met traditionele vissersschepen, en uiteindelijk zijn climax vind in een exclusieve Schotse whiskey proeverij op eiland 'De Zegge'. De Schotse sfeer op het eiland werd zaterdagmiddag middels de medewerking van 'Hodgepodge', gecompleteerd met een aantal gevoelige ballads uit whiskeyland, af en toe afgewisseld of gecombineerd met enkele stevige folk nummers van en met een piper formatie van de 'Seaforth Highlanders' uit Voorthuizen.

Vooraf waren we vanuit Harderwijk die middag met z'n zessen in de 'Alibaba', het kits getuigde zeiljacht van onze banjospeler, al motorrend naar 'De Zegge' gevaren. Een gezellig tochtje over het Wolderwijd, onder een hemelsblauw zwerk waar geen wolkje aan te bekennen viel, van amper drie kwartier. Vanwege de diepgang hadden we de 'Alibaba' afgemeerd aan het smalle en tamelijk gammele houten steigertje aan de noord-oost kant van 'De Zegge'. Desalniettemin hadden we met enig gestuntel met al onze muziekinstrumenten over dit steigertje de vaste wal bereikt, en waren we via een smal paadje door het dichte struikgewas uiteindelijk op de bühne uitgekomen!

Daar werden we min of meer opgewacht door de connaisseur, die zich daar reeds achter een rij exclusieve Schotse whiskey's had geïnstalleerd. Wat ons betrof kon het feest beginnen, het wachten was alleen nog op de deelnemers van de zeilrace. Maar dat was maar even, eenmaal plaats genomen ging het van een leien dakje. Nadat iedereen door de organisator was geïntroduceerd kon de proeverij beginnen, en beet de connaisseur de spits af middels tekst en uitleg van zijn whiskey's. Toen vervolgens de geur- en smaakpapillen van alle deelnemers werden verwend, zorgde 'Hodgepodge' als het ware voor het toetje middels sfeervolle Schotse ballads. Een mens heeft per slot van rekening meer zintuigen dan geur en smaak alleen!

Enkele korte intermezzo's in het proeffestijn werden verzorgd door eerder genoemde piper formatie, al of niet in samenwerking met 'Hodgepodge' en/of Celtic dance. Bijvoorbeeld bij het nummer 'The lord of the dance' werden de dansers afwisselend begeleid door 'Hodgepodge' en de piper formatie. Op een ander moment liepen we tijdens een intermezzo Marja de Boer tegen het lijf, de troubadour die we als 'Hodgepodge' vaker tegen komen bij evenementen. Rond zeven uur 's avonds zat de whiskey proeverij erop en konden we inpakken, einde van een bijzonder evenement. Maar voor we thuis waren hebben we op de 'Alibaba' niet alleen genoten van de terugtocht, maar uiteraard ook van de spiritualiën die ons als bewijs van goed gedrag ten deel waren gesteld.

Scottish Sail 17 mei 2014

www.facebook.com/scottishsailNext Scottish Sail 21 & 22 May 2016. Boarding Zeewolde. www.taup.nl

Geplaatst door Bram Boot op maandag 4 januari 2016

Back in 'The Company'


Onlangs waren we voor een optreden terug in 'De Compagnie' in de jachthaven van Oudeschild. Even als de vorige keer (zie Hodgepodge naar 'De Compagnie' in Oudeschild, 16 t/m 20 september 2013.) zijn we met twee jachten naar Texel gezeild. Echter ter furore van een paar lieve fan's aan boord, of groupies zo je wilt, kozen Jan Willem en Nico deze keer maar voor de auto. Enfin, hoe dan ook troffen we elkaar op zaterdagmiddag in opperbeste stemming in Oudeschild. Hoewel opperbeste stemming? Even wrikte er iets, opzoek naar ons hadden beide car guys met toenemend ongenoegen een tijdje door de jachthaven lopen banjeren. En dat terwijl wij in Den Burg lekker op een terrasje zaten te pimpelen. Ze hadden nog gebeld, maar er werd niet opgenomen! Ach ja, je kan ook niet altijd alles hebben. Los daarvan, hun humeur ging crescendo de positieve kant op toen ze ons eenmaal in de smiezen hadden!

's Avonds in 'De Compagnie' eerst voortreffelijk gegeten. Rond negen uur waren we daarmee klaar en konden we ons gaan installeren. Dat ging echter niet al te vlot doordat de geluidsinstallatie van 'De Compagnie' het enigszins liet afweten. Maar na een tijd rommelen aan de knoppen kwam er toch leven uit de installatie, al was het verre van ideaal. De muziek ging desalniettemin goed naar ons gevoel, de vrolijke stemming in de zaak was daar vrijwel zeker ook debet aan. Twee uur lang speelden we, zo te merken tot plezier van de aanwezigen, de sterren van de hemel. Er werd gedanst, gedronken en meegezongen, heel plezierig allemaal! Evengoed trokken we achteraf de conclusie, dat als we weer eens in een situatie terecht komen dat de geluidsinstallatie het laat afweten, we beter zonder versterking kunnen gaan spelen.

Na het ontbijt zondagmorgen stapten Jan Willem en Nico weer in de auto, en werden op de 'Zeeraaf' en de 'Kind of Magic' de zeilen gehesen voor de tocht naar Hindeloopen. Een mooi rustig tochtje, onderweg havenmeester Onno Hoekstra gebeld of er plaats was voor twee jachten in de Hylper Haven. Geen probleem, zowel de 'Kind of Magic' als de 'Zeeraaf' kregen een aardig plekje toegewezen aan de langs-steiger. Met z'n allen waren we het er over eens dat de vijf inmiddels in het uur zat, derhalve samen met onze gastheer tijd voor een gezellig pikketanisje aan boord. In restaurant 'De Drie Harinkjes' hebben we vervolgens de inwendige mens verder opgekrikt. Prima keuken en prachtig uitzicht over het IJsselmeer, een mooier plekje om te eten heb ik in Hindeloopen nog niet ontdekt. Aan boord van de 'Kind of Magic' hebben we met z'n allen nog een afzakkertje genomen en toen was het voor vandaag wel weer mooi geweest!

's Morgens, even voor we wilden vertrekken, werden we tot onze verrassing door Onno Hoekstra op de koffie genodigd in zijn eeuwenoude sluishuis. Konden we en passant zijn intrigerende plannen voor de z.g. 'Hexagon' module eens nader bekijken. En niet te vergeten de fraai geschilderde beelden en havengezichten van zijn lieve vrouw Nancy. Het was zo maar ineens een heel genoeglijk uurtje daar in dat sluishuisje, met bijzondere mensen, koffie, gebak en leuke dingen. Een feestje eigenlijk, maar dat was het sowieso al een beetje omdat het 5 mei was. Terug aan boord gingen de trossen los, evengoed tijd om naar huis te gaan!