Muziek in Hindeloopen, 13 december 2013.

Eetcafé 'De Brabander' in Hindeloopen is een nautisch ingericht café. Veel foto's van skutsjes aan de wand, echtpaar Cees en Jackie R, de huidige eigenaars van 'De Brabander' zijn kennelijk fervente skutsjes zeilers. Ze hebben drie skutsjes t.w. de 19,33 meter lange 'Nooit Volmaakt' en de 14,75 meter lange 'Jonge Jacob' en verder nog de 15,05 meter lange 'Vrouwe Jelly'. De eerste twee zijn wedstrijdskutsjes, de laatste is een toerskutsje. Ooit, ik geloof in 1977 schijnt een Brabantse baggeraar het café te zijn begonnen, vandaar de naam. Het is een gezellig café, waar we nog wel eens kwamen voor een drankje en een hapje of af en toe een partijtje biljarten, toen we nog vrij regelmatig met onze zeilboot in de 'Hylper Haven' lagen.

Gisteren waren we daar uitgenodigd voor een optreden met onze band 'Hodgepodge'. Want het zou vanwege de kerstmarkt, een eindje verderop in de straat, na afloop wel eens druk kunnen worden in het eetcafé. Met twee auto's vol instrumenten, versterkers en snoeren kwamen we rond kwart voor vier bij 'De Brabander' aan. Ons plekje was al ingeruimd, we konden gelijk beginnen met installeren. Dat is vanwege de vaak krappe plek die we doorgaans in een kroeg krijgen toegemeten gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar het lukt uiteindelijk altijd, rond zes uur was de installatie ingeregeld en stond alles op z'n plek. Ze hadden inmiddels onze tafel gedekt, we konden zo aanschuiven voor een hapje. Nou ja hapje, een hele hap was het! Heerlijke erwtensoep en diverse stamppotten met worst en spek, we konden er tegen! Maar eerst nog wel even een koud wandelingetje over de kerstmarkt en door Hindeloopen om de boel een beetje te laten zakken. Rond halfnegen was het dan zover en zetten we in met ons openingslied 'Sing Irishman Sing' gevolgd door meer bekende Irish ballads uit ons repertoire. De reacties van de mensen aan de bar die dicht bij ons zaten waren erg positief. Maar verder op in het café was het een geroezemoes van jewelste. Op een gegeven ogenblik ging dat zo hard, dat we onszelf ondanks onze versterking nog maar moeilijk konden horen spelen. Behalve dat dat lastig is, bekruipt je dan zo af en toe het idee, dat je daar een beetje voor de kat z'n kont staat te spelen. Inmiddels weet ik beter, zo gaat het bijna altijd in de kroeg. Als de mensen echt naar muziek willen luisteren gaan ze wel naar een concertgebouw. Evengoed vond ik het wel zo plezierig, dat op een bepaald moment de beentjes op onze muziek van de vloer gingen, en er verzoeknummers gevraagd werden die we eerder op de avond reeds hadden gespeeld. Er werd dus wel degelijk geluisterd! En zo was het toch een leuk en gezellig avondje daar in Hindeloopen. Moe maar voldaan kwam ik daarom ondanks vervelende pijnprikkels in rug en benen rond twee uur thuis.