Dinsdag 12 juli 2016. Na alle optredens in de afgelopen maanden, gaat 'Hodgepodge' er even een poosje tussenuit om op te laden. Even tijd vrijmaken voor andere dingen dan muziek alleen. Hoewel, met muziek is natuurlijk niks mis, muziek maken of beluisteren we praktisch altijd, en sowieso in de vakantie! Mogelijk kunnen we daarom beter zeggen, dat ieder voor zich een poosje tijd vrij gaat maken om welke muziek dan ook in een andere context te maken of te beluisteren. Maar welke muziek dat ook mag zijn, één soort hebben we met z'n zessen buiten de 'Irish ballads & folk music' gemeen, het lied van de zee! Je kan van een stel muzikanten, die elkaar middels het zeezeilen hebben leren kennen, natuurlijk ook moeilijk anders verwachten!
Die rustgevende werking van de cadans en het geluid van golven, wind en een goed zeilschip onder dat immense zwerk. De dynamiek brengt je in een gemoedstoestand die je zowel nietig als één doet voelen met het universum. Een gevoel dat je op het vaste land niet of nauwelijks zal beleven, ja misschien op een kameel in de Sahara. Scheepsarts en poëet J.J. Slauerhoff (1898-1936) vatte in zijn korte leven zijn gevoelens ooit samen in een gedicht genaamd:
'Zeekoorts'
Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil ertegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.
Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren en laat mij nergens rust,
't Is stil hier, 'k verlang een stormdag, met witte jagende wolken
En hoogopspattend schuim en meeuwen om kronk'lende kolken.
Ik ben een gedoemde zwerver, waar moet ik anders heen?
Maar gelaten door de wind gaan, weg uit de stad van steen.
Geen vrouw, geen haard verwacht mij. Ik blijf ook liever zonder.
'k Heb genoeg aan een pijp op wacht en een glas in 't vooronder.
Vooral de eerste twee verzen spreken tot de verbeelding van ons zeezeilers. Wat het derde vers betreft heeft de realiteit ons inmiddels wel geleerd, dat we ons daar wat minder enthousiast in kunnen verplaatsen. Maar dat terzijde 'Zeekoorts' is en blijft een prachtig gedicht!
Goed, tijd om op te laden dus! Ben benieuwd welke muzikale inspiratiebronnen er de komende zes à acht weken door een ieder van ons zullen worden aangeboord. Welke het ook mogen zijn, het zal de muzikaliteit en het enthousiasme van 'Hodgepodge' in het nieuwe seizoen sowieso ten goede komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten