A traditional Irish song by Hodgepodge.

Fragment Noord-Ierland met plaatsen Enniskillen en Monaghan.

De dragonders uit Enniskillen zagen er in hun prachtige rood/blauwe tenue met hun glanzende sabels, karabijnen en pistolen uit om door een ringetje te halen. Te mooi eigenlijk om te vechten, maar daar waren ze in Enniskillen ook even niet mee bezig. Want hoewel de oorlog nog niet voorbij was, ging het toch al een tijdje goed met Enniskillen en de rest van het groene eiland. De snelle jongens van het beroemde regiment liepen daarom dagelijks op het kazerneterrein enkel gedisciplineerd te paraderen en mooi te zijn!
Dat bleef uiteraard niet onopgemerkt. Toeschouwers genoeg, zo ook Flora, een mooie meid uit het ca. 60 km oostelijker gelegen stadje Monaghan, die smoorverliefd was op dragonder William, Willy voor intimi. Ze keek haar ogen uit! Dit tot groot verdriet van de ouders van Flora, die de omgang van hun dochter met zo'n dragonder uit Enniskillen niet zo zagen zitten. Maar die opstelling zou volgens de jongelui wel veranderen als de oorlog echt voorbij zal zijn.
De beknopte enigszins vrije vertaling door ondergetekende geeft de strekking weer van 'The Enniskillen Dragoons'. De populaire Irish traditional, die door veel musici en bandjes wordt vertolkt, zo ook door vindt volgens Bartjens zijn oorsprong in Ulster. De lyric ging oorspronkelijk over de Royal Inniskilling Dragoons of Ireland, een cavalerieregiment dat door koning William in 1688 werd opgericht. H'wijk, 9 maart 2018.

The Enniskillen Dragoons Traditional

Fare thee well Enniskillen, fare thee well for a while
And all around the borders of Erin's green isle
And when the war is over we'll return in full bloom
And we'll all welcome home the Enniskillen Dragoons

A beautiful damsel of fame and renown
A gentleman's daughter from Monaghan town
As she drove by the barracks this beautiful maid
Stood up in her coach to see Dragoons on parade

Fare thee well Enniskillen, fare thee well for a while
And all around the borders of Erin's green isle
And when the war is over we'll return in full bloom
And we'll all welcome home the Enniskillen Dragoons

They were all dressed out like gentlemen's sons
Their fine shining sabres and their carbine guns
Their silver mounted pistols, she observed them full soon
Because she loved an Enniskillen Dragoon

Fare thee well Enniskillen, fare thee well for a while
And all around the borders of Erin's green isle
And when the war is over we'll return in full bloom
And we'll all welcome home the Enniskillen Dragoons

Flora dear Flora your pardon I crave
It's now and forever that I'll be your slave
Your parents have insulted both morn, night and noon
Because you would wed an Enniskillen Dragoon

Fare thee well Enniskillen, fare thee well for a while
And all around the borders of Erin's green isle
And when the war is over we'll return in full bloom
And we'll all welcome home the Enniskillen Dragoons

Willie dearest Willie don't heed what they say
For children their parents are bound to obey
But when the war is over they'll all change their tune
And you'll roll me in your arms by the light of the moon

Fare thee well Enniskillen, fare thee well for a while
And all around the borders of Erin's green isle
And when the war is over we'll return in full bloom
And we'll all welcome home the Enniskillen Dragoons

Thousands are Sailing door Hodgepodge

De lyric 'Thousands Are Sailing', in 1988 uitgebracht door de in 1984 opgerichte Iers-Engelse folk/punkband 'The Pogues', is geschreven door singer-songwriter and guitarist Phil Chevron (Dublin, 1957-2013). Het is een song over emigratie vanuit Ierland naar Amerika tijdens de grote hongersnood in de 19e eeuw. Bizar is dat de lyric tijdens een emigratiegolf, als gevolg van grote werkloosheid in Ierland, in de jaren 80 van de vorige eeuw is geschreven. Het is en blijft een relevant onderwerp, en gezien de vele immigranten die tegenwoordig naar Europa komen niet alleen in Ierland, maar dat terzijde. Het gaat in de lyric niet alleen over emigratie, maar ook en vooral over het behoudt van erfgoed van de Iers-Amerikanen. Wat en hoe voel je je als emigrant. Het is een prachtige, maar beetje trieste song voor emigranten die het gehaald hebben, maar hun thuisland missen. Echter ook van kop op, maak er wat van en blijf jezelf! Muzikaal gezien doet 'Hodgepodge' al een tijdje zijn best inhoud en emotionele lading van de lyric met veel inzet en plezier te vertolken. H'wijk, 7 maart 2018.

'Thousands Are Sailing'

The island it is silent now
But the ghosts still haunt the waves
And the torch lights up a famished man
Who fortune could not save

Did you work upon the railroad
Did you rid the streets of crime
Were your dollars from the white house
Were they from the five and dime

Did the old songs taunt or cheer you
And did they still make you cry
Did you count the months and years
Or did your teardrops quickly dry

Ah, no, says he, ’twas not to be
On a coffin ship I came here
And I never even got so far
That they could change my name

Thousands are sailing
Across the western ocean
To a land of opportunity
That some of them will never see
Fortune prevailing
Across the western ocean
Their bellies full
Their spirits free
They’ll break the chains of poverty
And they’ll dance

In Manhattan’s desert twilight
In the death of afternoon
We stepped hand in hand on Broadway
Like the first man on the moon

And “The Blackbird” broke the silence
As you whistled it so sweet
And in Brendan Behan’s footsteps
I danced up and down the street

Then we said goodnight to Broadway
Giving it our best regards
Tipped our hats to Mister Cohan
Dear old Times Square’s favorite bard

Then we raised a glass to JFK
And a dozen more besides
When I got back to my empty room
I suppose I must have cried

Thousands are sailing
Again across the ocean
Where the hand of opportunity
Draws tickets in a lottery
Postcards we’re mailing
Of sky-blue skies and oceans
From rooms the daylight never sees
Where lights don’t glow on Christmas trees
But we dance to the music
And we dance

Thousands are sailing
Across the western ocean
Where the hand of opportunity
Draws tickets in a lottery
Where e’er we go, we celebrate
The land that makes us refugees
From fear of Priests with empty plates
From guilt and weeping effigies
And we dance

een lied over de Manchester Martelaren

'God save Ireland' is één van de laatste liederen die 'Hodgepodge' aan het repertoire heeft toegevoegd. Een patriottisch lied dat tot stand kwam als gevolg van massale publieke sympathie voor de The Manchester Martyrs, William Philip Allen, Michael O 'Brien en Michael Larkin. Het drietal had deelgenomen aan een overval op een politiewagen om twee Fenische gevangenen te bevrijden. (Fenische van Fenian, overkoepelende term voor Fenian Brotherhood en Irish Republican Brotherhood (IRB), broederlijke organisaties die zich inzetten voor de oprichting van een onafhankelijke Ierse Republiek in de 19e en vroege 20e eeuw.) Bij de overval, die door vijf mannen werd uitgevoerd, werd een politieagent per ongeluk gedood. Tegen het, volgens velen oneerlijke proces en vonnis dat volgde, werd zowel in Engeland, Ierland als Amerika geprotesteerd.

Maar de autoriteiten waren onvermurwbaar, alle beroepen werden genegeerd, drie van de vijf mannen kregen de doodstraf. Op 23 november 1867 werden in Salford Jail in Manchester, de drie aan de Fenische beweging loyale Ieren, William Philip Allen, Michael O 'Brien en Michael Larkin opgehangen, en worden ze sindsdien de Manchester Martelaren genoemd. 'God Save Ireland' waren de laatste woorden die de mannen vlak voor hun dood uitspraken, in het gelijknamige lied worden ze tot op de dag van vandaag geëerd en herinnerd! H'wijk, 1 maart 2018.

God Save Ireland
High upon the gallows tree swung the noble-hearted Three.
By the vengeful tyrant stricken in their bloom;
But they met him face to face, with the courage of their race,
And they went with souls undaunted to their doom.

CHORUS
"God save Ireland ! " said the heroes;
"God save Ireland" said they all.
Whether on the scaffold high
Or the battlefield we die,
0, what matter when for Erin dear we fall ! "

Girt around with cruel foes, still their courage proudly rose,
For they thought of hearts that loved them for and near;
Of the millions true and brave o'er the ocean's swelling wave,
And the friends in holy Ireland ever dear. CHORUS

Climbed they up the rugged stair, rang their voices out in prayer,
Then with England's fatal cord around them cast,
Close beside the gallows tree kissed like brothers lovingly,
True to home and faith and freedom to the last. CHORUS

Never till the latest day shall the memory pass away,
Of the gallant lives thus given for our land;
But on the cause must go, amidst joy and weal and woe,
Till we make our Isle a nation free and grand. CHORUS