Thousands are Sailing door Hodgepodge

De lyric 'Thousands Are Sailing', in 1988 uitgebracht door de in 1984 opgerichte Iers-Engelse folk/punkband 'The Pogues', is geschreven door singer-songwriter and guitarist Phil Chevron (Dublin, 1957-2013). Het is een song over emigratie vanuit Ierland naar Amerika tijdens de grote hongersnood in de 19e eeuw. Bizar is dat de lyric tijdens een emigratiegolf, als gevolg van grote werkloosheid in Ierland, in de jaren 80 van de vorige eeuw is geschreven. Het is en blijft een relevant onderwerp, en gezien de vele immigranten die tegenwoordig naar Europa komen niet alleen in Ierland, maar dat terzijde. Het gaat in de lyric niet alleen over emigratie, maar ook en vooral over het behoudt van erfgoed van de Iers-Amerikanen. Wat en hoe voel je je als emigrant. Het is een prachtige, maar beetje trieste song voor emigranten die het gehaald hebben, maar hun thuisland missen. Echter ook van kop op, maak er wat van en blijf jezelf! Muzikaal gezien doet 'Hodgepodge' al een tijdje zijn best inhoud en emotionele lading van de lyric met veel inzet en plezier te vertolken. H'wijk, 7 maart 2018.

'Thousands Are Sailing'

The island it is silent now
But the ghosts still haunt the waves
And the torch lights up a famished man
Who fortune could not save

Did you work upon the railroad
Did you rid the streets of crime
Were your dollars from the white house
Were they from the five and dime

Did the old songs taunt or cheer you
And did they still make you cry
Did you count the months and years
Or did your teardrops quickly dry

Ah, no, says he, ’twas not to be
On a coffin ship I came here
And I never even got so far
That they could change my name

Thousands are sailing
Across the western ocean
To a land of opportunity
That some of them will never see
Fortune prevailing
Across the western ocean
Their bellies full
Their spirits free
They’ll break the chains of poverty
And they’ll dance

In Manhattan’s desert twilight
In the death of afternoon
We stepped hand in hand on Broadway
Like the first man on the moon

And “The Blackbird” broke the silence
As you whistled it so sweet
And in Brendan Behan’s footsteps
I danced up and down the street

Then we said goodnight to Broadway
Giving it our best regards
Tipped our hats to Mister Cohan
Dear old Times Square’s favorite bard

Then we raised a glass to JFK
And a dozen more besides
When I got back to my empty room
I suppose I must have cried

Thousands are sailing
Again across the ocean
Where the hand of opportunity
Draws tickets in a lottery
Postcards we’re mailing
Of sky-blue skies and oceans
From rooms the daylight never sees
Where lights don’t glow on Christmas trees
But we dance to the music
And we dance

Thousands are sailing
Across the western ocean
Where the hand of opportunity
Draws tickets in a lottery
Where e’er we go, we celebrate
The land that makes us refugees
From fear of Priests with empty plates
From guilt and weeping effigies
And we dance