Muirsheen Durkin, gelukzoeker pur sang


'Muirsheen Durkin' is één van de laatste songs die 'Hodgepodge' aan haar repertoire heeft toegevoegd. Het is een volkslied uit een moeilijke periode in de 19e eeuw waarin een jonge, enigszins playboyachtige Ier, emigreert naar Amerika. Een song die in tegenstelling tot vele andere Ierse emigratiesongs vrolijk en optimistisch van aard is. Over de betekenis van de titel 'Muirsheen Durkin' zijn de meningen verdeeld. De één beweerd dat de naam een afgeleide is van het woord Muiris, dat Iers is voor Maurice, een naam van een persoon. De ander verklaart dat Muirsheen uit Máirtin komt, de Ierse versie van de naam Martin. Dat het nummer dus waarschijnlijk uit het Connemara-gebied in het westen van Ierland zou komen, waar de uitspraak van Máirtin niet zo ver van Muirsheen af ligt. Al met al een beetje onduidelijk dus, maar dat doet niets af van de schoonheid van 'Muirsheen Durkin'. Een song, waarin als gezegd een playboyachtige Ier, het voor gezien houdt. Moe geworden van de vrouwtjes en de pubs in zijn omgeving, besluit hij zijn fortuin in Amerika te gaan zoeken. In Californië wel te verstaan, waar hij i.p.v. naar aardappelen naar goud gaat graven, en ooit als gefortuneerd en braaf persoon zal terugkeren! H'wijk, 20/12'17.

Muirsheen Durkin

In the days I went a courtin', I was never tired resortin'
To the alehouse and the playhouse or many a house beside,
I told me brother Seamus l'd go off and go right famous
And before l'd return again l'd roam the world wide.

Chorus:
So goodbye Muirsheen Durkin, l'm sick and tired of working,
No more I'll dig the praties, no longer I'll be fool.
For as sure as me name is Carney
I'll be off to California, where instead of diggin'praties
I'll be diggin'lumps of gold.

I've courted girls in Blarney, in Kanturk and in Killarney
In Passage and in Queenstown, that is the Cobh of Cork.
But goodbye to all this pleasure, for l'm going to take me leisure
And the next time you will hear from me
Will be a letter from New York,

Goodbye to all the boys at home, l'm sailing far across the foam
To try to make me fortune in far America,
For there's s gold and money plenty for the poor and gentry
And when I come back again I never more will stray,

'The Red Rose Cafe', een ware Evergreen!


'The Red Rose Cafe' is de Engelse vertolking van het door Pierre Kartner (Elst, 1935) rond 1976 gecomponeerde meesterwerkje 'In Het Kleine Café Aan De Haven'. Het is het grootste succes van Pierre Kartner, ofwel Vader Abraham. Ik las ergens dat meer dan 250 artiesten all over the world deze lofzang op het gewone leven al hebben vertolkt, waaronder ook de bekende Ierse folkgroep 'The Fureys'. Het staat buiten kijf dat 'The Red Rose Cafe', de song die 'Hodgepodge' ook in haar repertoire heeft, inmiddels een regelrechte 'Evergreen' is.

Pierre Kartner als tekstdichter-componist-producer brak in 1976-1977 internationaal pas echt goed door met de Nederlandse hit 'In Het Kleine Café Aan De Haven'. Toen Peter Alexander, de Duitse superster, het nummer hoorde, liet hij het vertalen. 'Die kleine Kneipe' werd meteen zijn grootste hit in Duitsland en best verkochte single. In Frankrijk namen zowel Joe Dassin als Mireille Mathieu 'In Het Kleine Café Aan De Haven' op. De versie van Joe Dassin 'Le café des trois colombes' werd in Frankrijk, Canada, Nieuw Zeeland en Australië een nummer één hit. Maar ook Mireille’s versie 'Le vieux café de la rue d’Amérique' werd in Frankrijk een grote hit. En in Ierland behaalden Davey Arthur met 'The Fureys' grote successen met 'The Red Rose Café'. Er zullen all over the world zeer waarschijnlijk nog wel meer covers volgen van deze populaire meezinger, die ook regelmatig door 'Hodgepodge' met veel enthousiasme wordt gebracht. H'wijk, 2 nov. '17.

about Irish Socialists in the Spanish Civil War


'Viva la Quinta Brigada' zingt 'Hodgepodge' in het chorus van de gelijknamige song die Christy Moore schreef, toen hij 'Connolly Column' van de Spaanse schrijver Michael O'Riordan had gelezen. Maar het is een lied over Ieren die in de Spaanse Burgeroorlog tegen Franco en zijn fascistische kliek voornamelijk meevochten in de 15e Internationale Brigade. Moore had de song eigenlijk 'Viva la Quince Brigada' moeten noemen, maar dit terzijde.

Viva la Quinta Brigada
'No Pasaran', the pledge that made them fight
'Adelante' is the cry around the hillside
Let us all remember them tonight

Pablo Picasso maakte 80 jaar geleden 'Guernica', een kolossaal kubistisch schilderij waarop tijdens de Spaanse Burgeroorlog het bombardement op Guernica, een klein oud stadje in Spaans Baskenland op een zeer indrukwekkende wijze wordt verbeeld. In opdracht van Francisco Franco zaaiden Duitse en Italiaanse bommenwerpers op 26 april 1937 vuur, dood en verwoesting in Guernica, het was het eerste terreurbombardement in Europa. Het is feitelijk wel de definitieve opmaat geweest voor de Spaanse dictatuur onder leiding van Franco die tot aan zijn dood in 1975 zou duren. De fascistische overmacht was te groot, temeer omdat er ook veel buitenlandse vrijwilligers (die zeer waarschijnlijk gewoon waren gestuurd door Hitler en Mussolini) meevochten met Franco!

De Ierse socialisten, maar ook socialisten uit andere Europese landen die in de 15e Internationale Brigade vochten tegen het fascistische gedachtengoed van Franco en de zijnen, moesten in 1939 uiteindelijk het loodje leggen. Het opkomend nazisme in Europa had tot groot verdriet van velen voorlopig gezegevierd. Sinds kort heeft 'Hodgepodge' Moore's 'Viva la Quinta Brigada', waarin deze gewelddadige episode in de geschiedenis onder meer wordt bezongen ook in het repertoire opgenomen. H'wijk, 20 sept. '17.

...muziek op zondag in Heusden Vesting


Het was j.l. zondag een drukte van belang in het oude vestingstadje. Behalve een open monumentendag en een kunstbiënnale, klonk er ook uit alle hoeken en gaten in Heusden Vesting muziek van in totaal tien folk & shantygroepjes. 'Hodgepodge' was één van de gelukkige bandjes die door 'Deining', het organiserende koor was uitverkoren. Na de koffie met cake in de senioren sociëteit aan de Demer, vertrokken de groepjes naar de diverse locaties in het vestingstadje. 'Hodgepodge' begon in de beeldentuin, pal voor het gezellige terras van het oude Gouverneurshuis aan de Putterstraat.
Daarna doken we café 'Concordia' binnen aan de Kerkstraat. Was de sfeer in de beeldentuin al lekker, in café 'Concordia' gingen we met z'n allen uit ons dak. In no time zat de tent vol enthousiastelingen, en dat werkt uiteraard knap aanstekelijk. Toen we na drie kwartier conform het opgegeven speelschema naar onze volgende locatie moesten, vroegen ze of we niet konden blijven. Wij groeien natuurlijk, goed, nog één nummertje dan. Maar toen moesten we toch echt als de wiedeweerga naar café 'Kareltje' aan het Burchtplein, onze laatste locatie. En ook al speelden we daar weer buiten, waar het toch echt heel anders speelt en klinkt, ook daar zat de stemming er prima in. Tenslotte hebben we het muzikale programma op de Vismarkt afgerond, door samen met de andere groepen 'My Bonny is over the ocean', 'Bye Bye my Roseanne' en 'The Wild Rover' te zingen, waarna 'Hodgepodge' vervolgens in restaurant 'Ons Gheluk' op de Vismarkt ook nog een culinaire punt achter deze dag heeft gezet.

'Hodgepodge' in Heusden Vesting from E Veldkamp on Vimeo.

Party tussen stuifduin- en weidegebied.


Hulshorst, tussen Harderwijk en Nunspeet, area tussen bos, stuifduinen en weide- en akkergebied. Ook bekend van het legendarische stationnetje Hulshorst, gelegen aan het spoor tussen Amersfoort en Zwolle. Bij het stationnetje, dat al sinds voorjaar 1987 niet meer in gebruik is, pronkt een gedicht van Gerrit Achterberg (1905-1962) dat hij in 1931 schreef. Het gedicht heet 'Hulshorst' en gaat als volgt:

Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat,
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte veluwhart.

De treinen razen nu voorbij aan het stationnetje, en op j.l. zaterdag 2 september ook aan onze, even verderop gelegen feestlocatie. Riant gelegen op een laar in de uitlopers van het Leuvenumse Bos, die daar nog een stukje over de A28 en het spoor heen reiken. De stammen van vele tientallen hoge dennen rond de laar stonden in het lage zonlicht bijzonder sfeervol te gloeien, prachtig. De door ons gouden bruidspaar feestelijk verzorgde tafels op het grote gazon completeerden de sfeer al, terwijl de gasten nog moesten arriveren. Maar rond drie uur 's middags begonnen ze binnen te druppelen, en toen liep het ook hard. En het was toen uiteraard ook voor 'Hodgepodge' tijd om van zich te doen laten horen. En dat hebben we dankzij diverse hap- en snappauzes zo te merken tot ieders genoegen volgehouden tot einde party rond tien uur 's avonds. O ja, tussendoor hebben we op verzoek ook nog de grappige, uit zes coupletten bestaande meezinger 'Paddy McGuinty's Goat' begeleidt. Now, Patrick McGinty, an Irishman of Note Came into a fortune, so bought himself a goat. Said he, 'sure of goat's milk, I mean to have my fill,' But when he got his Nanny home, he found he was a Bill! En zo ging het verhaal verder over een geit en een aantal bijkomstige beslommeringen binnen een liefdesrelatie. Het was een geweldig en sfeervol feestje daar op die open plek in het bos. En de trein die zo af en toe voorbij raasde hoorden we geeneens!


I will love you from E Veldkamp on Vimeo.

'Hodgepodge' anders er even tussenuit


Zomertijd, vakantietijd, ook voor 'Hodgepodge', helemaal na het verlies deze zomer van onze dierbare muziekvriend Hans de Greeff. Niemand in het ondermaanse bestaan is onmisbaar, het leven gaat door roepen we altijd, en dat geldt natuurlijk ook voor 'Hodgepodge'. We gaan met vijf man verder op de ingeslagen weg, al is de emotionele impact door het verlies van Hans voor ons allemaal ingrijpend. Er even tussenuit, even afstand nemen en iets anders doen is een beproefde remedie die zijn nut wel bewezen heeft. Onze stellige verwachting is dan ook dat 'Hodgepodge' eind augustus a.s. zich weer zal laten horen met een herboren elan, maar dan natuurlijk wel anders!

party op een terras aan het Nuldernauw


7 juli 2017. Om enige luister bij te zetten aan hun gouden bruiloft, had de familie Q afgelopen woensdagavond 'Hodgepodge' uitgenodigd. We spelen graag, dus daar zeiden we uiteraard geen nee tegen. Om zo goed mogelijk voor de dag te komen zijn we doorgaans graag ruimschoots op tijd aanwezig om alles goed neer te zetten en onze geluidsinstallatie in te regelen. Zo ook deze keer weer, het personeel van 'Postillion Veluwemeer' was al druk doende om de feestzaal op orde te krijgen, meubilair schikken, tafels dekken, dat soort dingen. Kwamen wij ook nog eens tussendoor met al onze spullen, speakers, versterkers, snoeren, microfoons, standaards, instrumenten, noem maar op, altijd weer een hele heisa. Het was hard werken voor iedereen, en dat met die warmte! Maar ruim een uurtje voor aanvang waren we dan toch klaar met al onze voorbereidingen, het feestje mocht wat 'Hodgepodge' betreft beginnen!

'Postillion Veluwemeer' ligt op een prachtige plek aan het Nuldernauw, dat samen met het aangrenzend Nijkerkernauw het smalste deel van de Veluwerandmeren vormt tussen Gelderland en Flevoland. Maar behalve 'Postillion Veluwemeer', ligt op deze prachtige plek ook de jachthaven van W.S.V. Nulde waar onze zanger/gitarist Ger zijn zeilbootje heeft liggen. Met een drankje op z'n boot en een hapje bij het nabij gelegen Jemie, hebben we de tijd die we nog over hadden moeiteloos geslecht met gekeuvel over van alles en nog wat.

Toen we vervolgens op de afgesproken tijd de feestzaal betraden, kwam de gastvrouw op ons af met de vraag, of we in verband met het mooie weer niet buiten op het terras konden spelen. Natuurlijk kunnen we dat, maar dan lijkt het ons wel beter om zonder geluidsinstallatie te spelen, om dat hele zaakje naar buiten om te zetten tussen alle gasten in en weer in te regelen vergt nogal wat tijd. Dat willen we jullie en onszelf nu liever niet aandoen. Alle begrip, en zo zaten we even later in de zwoele zomeravond gezellig te midden van de feestgangers te spelen op een prachtig terras aan het Nuldernauw. Gewoon zonder oortjes en andere elektronische poespas, en te merken aan de reacties tot genoegen van het gouden bruidspaar en hun gasten!

Party with 'Hodgepodge' at the shipyard


Van het vissersstadje dat Harderwijk vroeger was is weinig over. Slechts hier en daar zijn nog plekjes te vinden die herinneren aan vervlogen tijden. 'Veluvia', de oude scheepshelling in de Vissershaven nabij de molen is zo'n plekje. De scheepshelling op deze historische plek is vernieuwd, zoals alles hier, maar de eerste activiteiten op deze scheepshelling dateren volgens Bartjens al van rondom het jaar 1700.

De scheepshelling anno 1942. (foto P. Fregdank)
'Veluvia' is nu ook een restaurant, wat wil je, het is met dat prachtige uitzicht over de oude Vissershaven één van de mooiste, of zelfs het mooiste plekje van Harderwijk! Dat het ook een prima plek is om te feesten, hebben we vrijdag j.l. 30 juni gemerkt. Ter faveure van feestvreugde en dansplezier van circa 70 feestgangers was 'Hodgepodge' uitgenodigd. De sfeer zat er volgens onze gastheer lekker in, en ook al voelden we dat zelf ook zo, toch een opmerking waar we ondanks het overlijden van Hans deze week, wel weer een beetje blij van werden!

Verlies van een dierbare muziekvriend.


Zondag 2 juli 2017. Afgelopen week is onze dierbare muziekvriend Hans de Greeff overleden. Hodgepodge's grote kenner van Irish ballads en folk music is helaas niet meer. We wisten al een tijdje van het onvermijdelijke, toch komt de realiteit hard aan. Toen Hans eind maart j.l. ziek werd, bracht een operatie nog even verlichting en hoop. Er waren vermoedelijk geen uitzaaiingen werd gezegd, een ongegronde uitspraak bleek al snel. Voor Hans was het meteen al duidelijk dat hij geen gedoe met chemo wilde. Hij had grote twijfels over de kwaliteit van leven voor hemzelf en zijn naasten in het stukje tijdwinst dat een dergelijke behandeling eventueel oplevert. Nee dan maar liever zo lang mogelijk nog een redelijke kwaliteit van leven in de korte tijd die hem nog restte. En een korte tijd is het geworden, amper drie maanden na de letale prognose is Hans gestorven!

Met Hans verliezen we niet alleen een enthousiast en gepassioneerd muzikant, maar ook een vriend die we kennen van het zeezeilen. ‘Hodgepodge’ is immers ontstaan uit een stel vrienden die elkaar kennen van het zeezeilen en hun gemeenschappelijke passie voor Ierland. En zo hebben we als 'Hodgepodge' niet alleen maar muziek op de wal gemaakt, maar ook tijdens onze gezamenlijke zeiltochtjes met de 'Kind of Magic' van Henk en de 'Zeeraaf' van Hans, zoals je in het blogarchief op onze site onder item Blogspot kan lezen en zien.
(Zie o.a. Hodgepodge naar 'De Compagnie' in Oudeschild d.d. 20/9'13; 'Hodgepodge' under sail d.d. 17/9'14 en 'Hodgepodge' and The Riddle Of The Sands d.d. 25/9'15.)

In het stukje 'Acte de présence in de Veluwse bossen', zie blogarchief d.d. 10/12'16 viert Hans zijn 70e verjaardag in de Irish Pub van 'De Hoeve van Nunspeet'. Daar zongen we met z'n allen onder begeleiding van 'Hodgepodge' nog enthousiast het alom bekende 'Lang zal ze leven'. Het is maar goed dat we als gewone stervelingen niet in de toekomst kunnen kijken. Het leven gaat verder wordt vaak gezegd, en dat is waar, dat neemt echter niet weg dat 'Hodgepodge' Hans erg mist, en niet alleen als muziek- en zeilvriend. Maar onze gedachten gaan natuurlijk in het bijzonder uit naar zijn levenspartner, zijn kinderen en zijn overige familie. Het verwerken van het verlies van een geliefde kan niemand voor een ander doen, maar waar mogelijk kunnen we elkaar zeker steunen!

Oortjes, Hodgepodge's 'novum musica'


Donderdag 22 juni j.l. buiten was het ruim 30º boven nul, in het zuiden van ons kleine landje werd zelfs ruim 35º gemeten, een record volgens het KNMI! Maar binnen met de deur dicht wisten we het in onze studioruimte nog redelijk werkbaar te houden. En dat was nodig ook, want de oortjes, een novum voor ons, moesten worden ingeregeld, en dan is het wel prettig om het hoofd koel te houden. Oortjes tijdens een optreden i.p.v. die grote monitoren voor je neus, het volume van die dingen is vaak zo overweldigend dat je jezelf amper kan horen spelen, en dat is heel lastig. Maar met die minuscule speakertjes in beide oren is dat euvel verholpen, die kan je zo inregelen dat je jezelf juist heel duidelijk hoort spelen en de rest van de band beduidend zachter. Trouwens een confronterende ervaring kan ik wel zeggen, je hoort je fouten namelijk ook veel beter. Maar dat kan op termijn voor de kwaliteit van 'Hodgepodge' uiteraard alleen maar winst opleveren!

Een bijzondere repetitieavond in Ermelo


In 'Uit met Esther' een TV programma van Omroep Gelderland, plukt Esther elke week iemand van de straat om samen een voorstelling, concert of tentoonstelling te bezoeken, en verder laat ze haar licht schijnen over portretten, straatkunst, terugblikjes en natuurlijk uit-tips! Vanuit deze optiek bezien hebben ze een paar bands uitgekozen die z.g. aan het repeteren zijn voor het tiende Fête de la Musique in Ermelo op zaterdag 24 juni a.s. 'Hodgepodge', die dit jaar voor de vijfde keer van de partij zal zijn, zij het deze keer helaas in een kleinere samenstelling wegens ernstige ziekte van Hans, was om de één of andere reden één van de twee uitverkoren bands. Voor de opnamen hadden ze voor 'Hodgepodge' afgelopen maandagavond de Oude Kerk in Ermelo gereserveerd.

Een bijzonder fraaie repetitieruimte kan je wel zeggen. De oudste gedeelten van de kerk dateren van ruim 1000 jaar geleden. In de loop der tijden zijn er uiteraard heel wat verbouwingen geweest. Zijvleugels zijn aangebouwd, galerijen aangebracht, consistoriekamer erbij gebouwd, ramen geplaatst en verplaatst. Maar toen de kerk van 1970 tot 1973 ingrijpend gerestaureerd werd onder leiding van ir. v. Hoogevest zijn er weer allerlei aanbouwsels verwijderd. Een lastige opgave, omdat de kerk zoals gezegd in de loop der tijden in fasen tot stand gekomen is, en daarom soms moeilijk te bepalen is wat wel en niet weg kan bij een restauratie. Maar het is bij dit fraaie Rijksmonument allemaal goed gelukt. Na ruim 1000 jaar klinken in de galmende ruimte van de Oude Kerk nog elke zondag de sacrale liederen van max. 400 gelovigen die er in kunnen!

Maar de muziek die afgelopen maandagavond tegen de gewijde muren van de Oude Kerk opsteeg was niet bepaald sacraal te noemen. De Irish ballads en folk music die 'Hodgepodge' ten gehore brengt is meer van de profane orde. Maar daar trokken de eeuwenoude muren van de Oude Kerk zich niets van aan, gewijd of niet, de akoestiek in de lege kerk was ook voor ons overweldigend. De 'Working Man' klonk er daarom wel een tikkeltje anders door dan we gewend zijn. Na de opname volgde er nog een kort interviewtje met 'Hodgepodge', maar die taak heeft Ger namens en voor ons op zich genomen. En toen was het klaar! In de uitzending van 22 juni a.s. zal 'Hodgepodge' volgens Bartjens dus even te zien en te horen zijn in 'Uit met Esther', het wekelijks TV programma van Omroep Gelderland.

Oude Kerk Ermelo from E Veldkamp on Vimeo.



En inderdaad, 'Hodgepodge' is in de ruim 25 minuten durende uitzending 'Uit met Esther' van Omroep Gelderland op 22 juni j.l. vanaf minuut 14 even een minuutje leuk in beeld gekomen!

Op een regenachtig tiende Fête de la Musique heeft 'Hodgepodge' op zaterdag 24 juni j.l. als gebruikelijk weer op drie locaties in Ermelo gespeeld t.w. van 11.00 - 11.45 uur in De Ontmoeting; van 13.00 - 13.45 uur in Café Pinokkio en van 15.00 - 15.45 uur in De Dorpskamer. Verder hebben we 's avonds nog even van 18.45 - 19.00 uur op de receptie in de Dialoog gespeeld vanwege het tienjarig bestaan van Fête de la Musique in Ermelo. Het is altijd weer een heen en weer gesjouw met alle instrumenten, maar het was desalniettemin, en ondanks de regen weer een genoeglijk dagje muziek maken in Ermelo!

'Flight of Earls', the last Irish brain drain


'Flight of Earls'
I can hear the bells of Dublin, in this lonely waiting room; and the paper boys are singing in the rain; Not too long before they take us, to the airport and the noise; to get onboard a transatlantic plane; We've got nothing left to stay for, we have no more left to say; and there isn't any work for us to do; So farewell you boys and girls, another bloody Flight of Earls; our best asset is our best export, too...
Enz. enz. zo volgen er nog drie mooie coupletten van deze fraaie lyric!

De lyric 'Flight of Earls' die de Ierse singer/songwriter Liam Reilly (1955) in 1987 uitbracht, heeft sinds enige tijd ook in het repertoire opgenomen. Het is het verhaal van de grote brain drain van de jaren '80 van de vorige eeuw. Door de crisis destijds steeg de werkloosheid onder de beroepsbevolking tot bijna 20%. Ruim 300.000 mensen verlieten Ierland toen om elders in de wereld werk te vinden en een nieuw bestaan op te bouwen.

Het was niet voor het eerst in de Ierse geschiedenis dat veel Ieren naar elders vertrokken. Reeds in 1607 namen veel Ierse leiders de wijk naar het Europese vasteland, toen de Keltische orde langzaam ten onder ging nadat de Tudor vorsten Hendrik VIII, Edward VI, Mary I en Elisabeth I geheel Ierland hadden onderworpen. In 'Flight of the Earls', ofwel de vlucht van de graven wordt deze periode in vele toonaarden verteld en bezongen. Het is ook de periode waarin in feite de tweedeling van Noord-Ierland is begonnen. Een tweedeling die tot op de dag van heden nog regelmatig voor problemen zorgt.

over een mooie pakkende lyric gesproken


De Canadese singer-songwriter Rita MacNeil (1944-2013) schreef 'Working Man' in 1988. Een prachtige lyric over het wel en wee van de werkende man onder de grond, de mijnwerker. Een lyric die uiteraard niet grensgebonden is, ook het Verenigd Koninkrijk en Ierland heeft zijn mijnen. De sterk tot de verbeelding sprekende lyric werd dan ook niet lang daarna door allerlei bands gebracht, waaronder de Ierse zanggroep 'Celtic Thunder', bekend om zijn eclectisch theatrale stijl, maar ook door Mick Foster (1947) en Tony Allen (1952) en niet in het minst door 'The Dubliners' met de bekende folkzanger/gitarist Paddy Reilly (1939). En sinds 2016 heeft ook 'Hodgepodge' dit prachtige nummer op haar repertoire staan, en wordt het vol overgave en enthousiasme gebracht.

'Working Man'
Refrein
It's a working man I am and I've been down underground
And I swear to God if I ever see the sun
Or for any length of time, I can hold it in my mind
I never again will go down underground
Couplet
At the age of sixteen years, I quarreled with the spears
Who swore that never be another one
In the dark recess of the mines, where you age before your time
And the coal dust lies heavy on your lungs
Refrein
It's a working man I am and I've been down underground
And I swear to God if I ever see the sun
Or for any length of time, I can hold it in my mind
I never again will go down underground
Couplet
At the age of sixty four, he'll greet you at the door
And gently lead you by the arm
To the dark recess of the mine, he'll take you back in time
And tell you of the hardships that were had
Refrein 3x
It's a working man I am and I've been down underground
And I swear to God if I ever see the sun
Or for any length of time, I can hold it in my mind
I never again will go down underground

I never again will go down underground