een kerstbijeenkomst in de Hanzeborg

Onlangs heeft 'Hodgepodge' in Lelystad tijdens de kerstviering van 'Vrouwen van Nu' zijn beste beentje voorgezet. Dat doen we sowieso altijd, maar gezien we deze keer ons reguliere repertoire hadden uitgebreid met een kerstrepertoire, moesten we gevoelsmatig extra ons best doen. Bovendien zaten er volgens de organisatie tijdens de kerstviering 110 'Vrouwen van Nu' voor onze neus. Afgaande op de doelstellingen van de dames, die in het kort neerkomen op ontplooiing van creativiteit en persoonlijke ontwikkeling, alsmede participatie in hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen, met hart voor de leefomgeving in de stad en op platteland, konden we bij dit nobele streven natuurlijk ook nog een behoorlijk kritisch gehoor verwachten.

Rond halfvijf melden we ons afgelopen woensdag 16/12/'15 op de Hanzeborg in Lelystad. Spullen uitladen en installeren maar weer, een tijdrovende klus die om de één of andere reden keer op keer onze volle aandacht vraagt. Uiteindelijk komen we er altijd wel uit, ook al zijn de meningen over het resultaat nogal eens verdeeld. Ger en Hans, die een paar dagen naar Dublin waren geweest, kwamen zo van het vliegveld respectievelijk net iets vóór en net iets ná de valreep binnen. Het zij zo, overmacht! Na opening van de voorzitter van 'Vrouwen van Nu' kon het feest beginnen. Zoals vaak, was met ons openingslied 'Sing Irishman Sing' de toon snel gezet. Tot aan de pauze rond halfnegen, hebben we aan het applaus te oordelen, met succes uitsluitend nummers uit ons reguliere repertoire gespeeld.

Na de pauze kwam het kerstrepertoire aan de orde, om te beginnen het prachtige 'Lord of the Dance'. Vervolgens bracht Ger vanachter de katheder een kerstverhaal van Godfried Bomans ten gehore, waarna we onze muzikale bijdrage aan de bijeenkomst weer vervolgden met ons kerstrepertoire. We sloten uiteindelijk af met de overbekende, maar immer prachtige meezinger 'Silent Night' (Franz Gruber, 1787-1863). Nadat we onze spullen weer hadden afgebroken en ingeladen, hebben we met een aantal mensen nog even gezellig aan de bar zitten napraten.

een koffieconcert aan het Kloosterplein

Het z.g. koffieconcert van 'Hodgepodge' stond in de agenda van de Catharinakapel gepland op 28 november 2015. Afgelopen zaterdagochtend was het dus zover. In een praktisch vol bezette kapel stegen tot eer en welbehagen van de heilige maagd Maria met het kindeke Jezus op haar schoot, en een devoot op ons neerkijkende heilige Catharina, rond halfelf de eerste tonen van Hodgepodge's openingslied 'Sing Irishman Sing' op, tegen de zo prachtig gebrandschilderde heiligen. Waarbij Catharina ter linker- en rechterzijde ook nog eens vereerd werd door resp. een jonge Veluwse vrouw in klederdracht en een maagdelijke kloosterzuster.

Het was weer lekker spelen in de Catharinakapel, versterking heb je daar door de goede ruimteakoestiek niet of nauwelijks nodig. Echter kwamen we er al terugluisterend achter, dat de akoestische kwaliteit deze keer in m.n. de lage frequenties in Hodgepodge's geluidsspectrum niet optimaal was. Overigens spelen lage tonen sowieso al snel een dominante rol, helemaal in de kleinere ruimten. In ieder geval iets om rekening mee te houden, als we weer eens een keer door de Catharinakapel worden uitgenodigd om te spelen. Mogelijk dat een kussen o.i.d. in de cajon enig soelaas kan bieden tegen de enthousiaste nagalmfactor van de Catharinakapel.



Goed, maar ondanks deze lichtelijke achteraf-dissonant, kijken we hoe dan ook weer terug op een leuke zaterdagochtend aan het Kloosterplein in Harderwijk. 'Hodgepodge' heeft weer volop genoten van de sfeer en de mensen. Koffieconcerten in de Catharinakapel, een mooi muzikaal initiatief!

a admodum specialis effectus in Echten

We wisten eigenlijk geen van allen goed, wat we er ons j.l. zaterdagavond 10 oktober van moesten voorstellen. Een optreden voor een familiebijeenkomst van 14 personen in een zaaltje op Recreatiecentrum Van Harte in Echten. We waren dan ook benieuwd wat ons te wachten stond. Rond halfacht melden we ons in een zaaltje, nou ja zaaltje, het had meer weg van een iets uit de kluiten gewassen woonkamer waarbij de sfeer navenant was. De inrichting was enigszins bijzonder, over de lengterichting van de kamer stonden een aantal grote zware banken achter elkaar opgesteld, zoals bijvoorbeeld in een bus, waarop een deel van de familie do-re-mi zo te zien reeds zat te wachten op wat komen zou. Associaties met de binnenkomst van Sinterklaas drongen zich aan mij op, maar dit terzijde.
Na de kennismaking en de koffie moesten we ons uiteraard onder de goedkeurende blikken van de familie do-re-mi nog wel even installeren. Voorin de bus zal ik maar zeggen, hadden ze ons een riante plek toebedacht. Dat zouden we vaker moeten hebben voor een optreden. In de café's moeten we soms met een paar m2 al tevreden zijn. Maar goed, rond acht uur hadden we alles op een rijtje en zat de familie do-re-mi voor onze neus met spanning te wachten op de eerste tonen van ons repertoire.

We begonnen lekker rustig met 'Sing Irishman Sing', wat doorgaans ons openingsnummer is. Vrijwel direct daarop liet de familie ons enthousiast weten wat ze er van vonden, we voldeden helemaal aan hun verwachtingspatroon. Zo'n spontane reactie was natuurlijk koren op ons molentje, we groeiden als kool zal ik maar zeggen. Hun enthousiasme stuwden onze muzikale prestaties gevoelsmatig naar ongekende hoogten. Er werd gedanst en er werd meegezongen, mooi die wisselwerking! We zouden een uurtje spelen, het werden er ruim twee, en we hadden wat de familie do-re-mi betrof nog langer door mogen gaan. Prachtig, wat een sfeer!

Onderweg naar huis waren we het er al napratend met elkaar over eens, dat we zelden hebben opgetreden voor zo'n enthousiast publiek. Het was maar een klein gezelschap, maar wel select. De familie do-re-mi heeft het gepresteerd om te doen laten spelen alsof we er het eeuwige leven mee moesten verdienen!

Hodgepodge and The Riddle Of The Sands

Maandag 21 september j.l. begin van de astronomische herfst op het Noordelijk halfrond. Voor 'Hodgepodge' tevens het begin van een zeiltochtje van ca. 140 nm met de 'Kind of Magic' van Henk over het IJsselmeer en de Waddenzee. D.w.z. een zeiltochtje dat ons van Lelystad via Harlingen, Vlieland, Terschelling en Harlingen op vrijdag 25 september weer naar Lelystad bracht. De bemanning bestond uit Henk (schipper), Hans, Ger en ondergetekende, de rest van 'Hodgepodge' t.w. Jan Willem en Nico moesten deze keer tot hun spijt verstek laten gaan. We hebben alle dagen prima zeilweer gehad. Kenmerkend waren de vaak prachtige wolkenluchten aan het zwerk waaruit overdag, op donderdag na, nauwelijks of geen regen gevallen is.

Halfelf maandagochtend voeren we vanuit de Bataviahaven het Oostvaardersdiep op, en gingen de zeilen omhoog. En zo zeilden we langs de Exposure, een sculptuur op de strekdam van de Britse kunstenaar Antony Gormley, voorstellende een hurkende man, de Markerwaard op. Met een mooi lopend windje van ca. 16 knopen z.w. ging het richting naviduct Krabbersgat bij Enkhuizen. De combi aquaduct/sluis geopend in 2003 is volgens Bartjens een unicum in zijn soort.

Rond halféén waren we geschut en lieten we de sluis achter ons. Al zeilen hijsend werden we in het Krabbersgat feestelijk verwelkomd door de enthousiast toeterende 'Solare' een vrachtvaarder uit Zwijndrecht. Vriendelijk zwaaiend naar elkaar passeerden ze ons aan bakboord op geruime afstand, waarna we onze weg richting Wadden vervolgden. Maar eerst nog zeilden we met een mooie ruime koers in een rechte lijn over het IJsselmeer naar de Lorentzsluis nabij Kornwerderzand.

Het drukke vaarseizoen zit er merkbaar op, lekker rustig op het water. Bij de Lorentzsluis hadden we dan ook nauwelijks wachttijd, voor we er goed en wel erg in hadden zaten we op het Wad en het vaarwater van de Boontjes, en zagen we Harlingen in de verte liggen. Om en nabij een uur of zes waren we door de bruggen in Harlingen en lagen we afgemeerd in de Noorderhaven. Vervolgens was het uiteraard even de beentjes strekken en een plan de campagne opmaken.

Vanavond ergens een visje eten of wat dan ook, maar voor morgen moesten we toch eerst maar even wat boodschappen doen. Bovendien is een wandelingetje wel goed voor ons. En zo liepen we even later met z'n drieën bij AH rond te snuffelen, en paste Ger onder het afwassen een beetje op de boot. In eetcafé Nooitgedagt hebben we later op de avond heerlijk gegeten. Waarna we vóór we de kooi in doken de dag muzikaal hebben besloten met een lekker partijtje jammen.

Toen we dinsdagmorgen rond een uur of tien de bruggen voor de Noorderhaven waren gepasseerd, gingen de zeilen weer omhoog. Hoewel het 's nacht pijpenstelen had geregend, was het nu droog en zagen we zelfs al een stukje blauwe lucht. De wind, 10 à 11 knopen was iets naar het westen gedraaid, maar Vlieland, onze bestemming vandaag, was overwegend goed te bezeilen. En meer en meer brak het wolkendek en vormde prachtige formaties aan het zwerk.

Bestemming Vlieland dus d.w.z. Pollendam, Blauwe Slenk, Pannengat, Vliestroom en middels Vlieree en Vliesloot zandplaat de Richel ronden, om jachthaven Vlieland te kunnen binnenlopen. Een mooie tocht waar we ongeveer 3,5 uur over gedaan hebben, waarbij we scherp lettend op de dieptelijnen menig boeitje niet serieus hebben genomen. En verder kakte de wind ook wel eens wat in, om dan toch nog enige voortgang te boeken werd dan het ijzeren zeil maar even bijgezet.

Het prachtige dorpsbeeld van Oost-Vlieland wordt al eeuwenlang grotendeels bepaald door de dubbele rij Lindebomen die a.h.w. een poort vormen. Er is één uitzondering, in 2013 is een dode Lindeboom voor 'Podium Vlieland' op verzoek van Bojan Bajic en zijn vrouw, in 1995 als asielzoekers op Vlieland terechtgekomen, vervangen door een Ginkgo biloba. Bijzonder, maar ook met deze z.g. Japanse Tempelboom is een wandeling door de pittoreske Dorpstraat een genot!

Maar niet alleen de Dorpstraat is prachtig, terug hebben we het pad achter de huizen langs het Wad genomen. De geur van het Wad, en dat fenomenale uitzicht dat immer blijft boeien en trekken! Raadselachtig eigenlijk waarom het Wad altijd zo senang voelt, anders dan het IJsselmeer, dat toch ook prachtig is. Zou het de geur zijn die daar debet aan is? Dat was sowieso wel het geval toen we 's avonds aan boord de gebakken mosselen roken die Henk had klaargemaakt.

Na wederom een muzikale dagsluiting aan boord, die tot in de kleine uurtjes heeft geduurd, gingen we maar weer te kooi. Evengoed waren we woendagmorgen weer aardig vroeg bij de les, en hebben we een lekker eitje gekookt, hoewel Henk niet hoefde. Lekker weertje om naar Terschelling te varen. Even werd overwogen om via het Schuitengat te gaan, maar dat bleek toch geen optie. Dan toch maar weer de wat langere weg via Vliestroom, Meep en Slenk.

In café het Zwaantje in West-Terschelling hebben we ons aan de bar een tijdje aardig weten te vermaken. Leuke bediening ook, jammer genoeg konden we er 's avonds niet spelen, maar je kan ook niet alles hebben. Wel attendeerden ze ons alvast om actie te ondernemen voor het Oerol-festival volgend jaar, mogelijk dat ze wat voor ons konden betekenen. We zullen zien! Met een patatje en een lekkerbekje van 'De Bakvis' hebben we ons 's avonds aan boord teruggetrokken.

Donderdagmorgen miezerde het een beetje, alles grijs. Het weerhield ons er niet van een wandeling te maken. Via Dodemanskisten, een duinmeertje in het bos aan de n.w. zijde van West-Terschelling, wilden we naar Rest. 'De Walvis' wandelen op het Groene Strand aan de voet van het hoge duin. Of het nou door de regen kwam of iets anders, maar Dodemanskisten hebben we niet gevonden, 'De Walvis' gelukkig wel. En daar hadden ze een niet te versmaden soepje en nog meer.

Rond een uur of drie 's middags gingen de trossen weer los, op naar Harlingen. Het miezerde nog steeds een beetje en er stond een stijve bries, rond de 22 knopen denk ik uit z.w. richting. Reden genoeg in ieder geval om ons goed in te pakken. Enigszins trots demonstreerde Ger ons de geneugten van zijn jaloers makende oorkleppenpetje. Mooi Ger, wees er maar zuinig op. Maar toen Ger even naar de mast moest, was de wind hem te snel af en had hij het nakijken. Weg petje!

Geleidelijk aan trok de regen en het grijs weg. Prachtige wolkenformaties kwamen er voor in de plaats, terwijl de stijve bries ons maar voort bleef jagen, fantastisch! Even voorbij de Blauwe Slenk zagen we boven Harlingen een zware bui hangen die zich gelukkig onder begeleiding van een fraaie regenboog van ons verwijderde. Eenmaal afgemeerd in de Noorderhaven begon Henk gelijk te kokkerellen. Mooi we hadden trek, gekruide kip piri-piri stond op het menu.

Vrijdagmorgen, de Lorentzsluis lag voor we er goed en wel erg in hadden al weer achter ons. Scherp aan de wind zijn we haast in rechte lijn door de Boontjes gevlogen. Rond een uur of drie meerden we af in de Oude Haven van Enkhuizen voor een lekkerbekje van vishandel Schilder aan de Dijk. Die hebben we daar heerlijk in het zonnetje op het terras voor zijn nering soldaat gemaakt. Eenmaal terug op de 'Kind of Magic' gingen de trossen weer los voor de laatste etappe.

Op de Markerwaard werd de spinaker nog even bijgezet, scheelt toch weer een knoopje. Mooi helder weer, in de verte zagen we de zendmast aan de Lelystadse kust al liggen. Nog een uurtje en dan varen we de Bataviahaven weer binnen. Einde van vijf mooie zeil- en muziekdagen op het IJsselmeer en de Waddenzee met de 'Kind of Magic' en de mannetjes van

Over zeilers en het zingen van de wind

Lang geleden stond ik op een vroege voorjaarsochtend in Newcastle aan de oever van de Delaware. Op de rivier gleed zachtjes een zeiljachtje voorbij, richting Delaware Memorial Bridge (de grote hangbrug in de Interstate Highway van New York naar Washington tussen de staten New Jersey en Delaware) en mogelijk verder richting Philadelphia. Jaren later hoorde ik 'Sailing to Philadelphia' een nummer van Mark Knopfler's gelijknamige cd. Talloze keren heb ik dit mooie nummer gedraaid, thuis, maar vooral ook tijdens langere zeiltochten op zee. Het ritme van de muziek en de eindeloze cadans van golven en schip brengen me steevast in een stemming, die me terugbrengt naar dat moment van die stille ochtend aan de oever van de Delaware River met dat zacht voortglijdende zeiljachtje. Een contemplatieve gemoedsstemming overviel me daar. De tijd stond even stil, wat restte was een lichtheid van bestaan, alles klopte en was in balans!

Ik stel me voor dat 'Sailors dream' de fraaie seasong van Henk die onlangs aan haar repertoire toevoegde, is geschreven en gecomponeerd in een vergelijkbare gemoedsstemming. Ons bandlid op zijn geliefde zeiljacht 'Kind of Magic' tijdens zijn solo zeiltocht naar en van Portugal in een eindeloze cadans van golven en wind. Het hele zijn en denken komt na enige tijd haast onherroepelijk in een staat van innerlijke rust en verdieping. En ja, dan kan de geest ook zomaar rijp zijn voor bijvoorbeeld een fraaie compositie als 'Sailors dream'. 'Hodgepodge' brengt als regel meeslepende Ierse temponummers en fraaie Ierse ballads en seasongs ten gehore. De roots van 'Sailors dream' ligt uiteraard niet in Ierland, maar qua inhoud en strekking van de tekst zou het zo maar kunnen. Een lied over zeilers en het zingen van de wind. Overigens maakt 'Hodgepodge' sowieso wel eens een uitstapje naar een ander oord.

Irish ballads & pub music in Giethoorn!

In de kop van Overijssel ligt Giethoorn, een bijzonder dorp dat ook bekend staat als het Venetië van het Noorden of het Hollands Venetië. De talloze grachten en boogbruggetjes dragen bij aan deze bijnamen, die overigens niet zonder reden zijn ontstaan. Door vervening honderden jaren geleden vestigden steeds meer inwoners zich aan de Dorpsgracht, die destijds gegraven werd vanwege het turfvervoer. De vele grachten die vervolgens in de loop der jaren werden gegraven, zijn tot op de dag van heden het kenmerk van dit unieke en bijzonder fraaie waterdorp.

Doordat het vervoer in Giethoorn nog overwegend met behulp van al of niet gemotoriseerde punters gaat, lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. was dan ook aangenaam verrast dat ze in dit betoverende waterdorp haar repertoire van Irish ballads en pub music mocht laten horen.

Ze hielden afgelopen weekend 5 en 6 september in Giethoorn de 1e editie van de Dutch Vogalonga. Een waterevenement analoog aan de Vogalonga van Venetië, waar het jaarlijks duizenden bezoekers van over de hele wereld trekt. Een niet-competitieve roeirace die in 1975 begon als protest tegen het verslechteren van de stad door golfslag die door toenemend gebruik van gemotoriseerde boten werd veroorzaakt.

Daarnaast willen ze met het waterevenement meer aandacht vragen voor het herstel van de tradities in de Italiaanse stad. In Giethoorn varen alle gemotoriseerde verhuurboten al decennia op elektriciteit en dit is niet ten nadele van de ongemotoriseerde vaartuigen en het nabij gelegen Nationaal Park Weerribben-Wieden. Maar op de 1e editie van de Dutch Vogalonga was de gehele watersport welkom. Een vaartocht rond Giethoorn, geschikt voor allerlei soorten vaartuigen zoals sloepen, fluisterboten, kano’ s, roeiboten en drakenboten. De tocht startte en eindigde op het Vogalonga Island in het Bovenwijde.

Het optreden van bij Hotel Brasserie 'De Pergola' kon afgelopen zondag vanwege de weersomstandigheden niet in de buitenlucht plaatsvinden. Jammer, in onze fantasie hadden we ons daar op de kant van de verlengde Cornelisgracht, ofwel het Grande Canal van Giethoorn al zien spelen, onder het voorbij trekken van een bonte vloot aan pieremegoggels of anderszins. Maar helaas ging deze vlieger niet op. Desalniettemin hebben we binnen toch lekker gespeeld, en omdat we de speakers buiten hadden gezet, viel de aanloop en het aantal luisteraars nog reuze mee ook. Samen met onze geliefde groupies hebben we de middag met een gezellig dinertje afgesloten in de sfeervolle brasserie van 'De Pergola'.

Hodgepodge en het shantyfestival Uden

Er zijn deze keer geen opnamen gemaakt van ons optreden. Op een aantal zelfgemaakte sfeerfoto's na rondom het shantyfestivalgebeuren in Uden, kunnen we van ons optreden op de verschillende locaties in het centrum dan ook weinig laten zien of horen. Maar opgetreden hebben we, en hoe! Tussen de buien door haasten we ons van de ene naar de andere plek in het centrum. Van Markt naar Marktstraat en van Sacramentsweg naar Galerij. Een halfuurtje spelen per locatie inclusief installeren! Aan de krappe kant, maar het was tussen de plensbuien door net te doen. Eén keer hadden we vette pech, en kregen we onder het spelen even de volle laag over ons heen. Een (te)klein luifeltje voorkwam echter dat we helemaal doorweekt raakten.



Shanty & Seasongkoren en bands uit heel Nederland gaven afgelopen zaterdag 5 september in Uden 'act de presence'. Behalve uit Harderwijk o.m. Nelsons Blood uit IJmuiden, Act of Multiny uit Leiden, Buitenboord uit Zwolle, The Jolly Sailers ui Zaltbommel, Paddy's Passion uit Putten en uiteraard Shantycrew de Uje'se Maten uit Uden. Een kleurrijk gezelschap dus in het centrum van Uden, jammer voor iedereen dat de sfeer onder het slechte weer toch een beetje te lijden had. We hebben desalniettemin genoten van alle muziek in de stad. Met een enthousiaste samenzang, werd rond vijf uur 's middags het shantyfestival op de Markt voor Brasserie Verhoeven en café De Preek afgesloten met enkele seasongs.

Op de parkeerplaats liepen we tegen 'Kreta' op, een Griekse specialiteitentent. Ad hoc namen we met z'n allen het besluit om alvorens af te reizen naar Harderwijk, eerst een pitabroodje lamsvlees naar binnen te werken. Daar waren we na al dat gesjouw hard aan toe!

Hodgepodge, dag van muziek in Ermelo

Hoewel we door een kennelijk misverstand in het programma niet bij naam werden genoemd, maar enkel met 'Irish Music' werden aangeduid, was 'Hodgepodge' afgelopen zaterdag 20 juni alweer voor de derde keer van de partij op het Ermelose muziekfeestje 'Fête de la Musique'.
Al waren we door vakantieperikelen deze keer niet met zes, maar met vier man sterk!

Aanvankelijk zag het er naar uit, dat het weer niet onverdeeld gunstig zou meewerken. Maar dat viel gelukkig mee, er is geen spatje regen gevallen. Uiteindelijk raakten de terrasjes in het centrum van Ermelo gezellig vol, en hebben de vele bezoekers op 25 locaties volop kunnen genieten van allerlei kunst- en muziekstijlen.

Ons eerste optreden was in de muziektent ’t Weitje. Aardige locatie tegen het centrum van Ermelo aan. Wel jammer dat door de slechte geluidsinstallatie het geplande optreden van drie kwartier werd gereduceerd tot hoogstens een half uurtje. Het was niet anders. Onze tweede sessie van drie kwartier voor banketbakkerij Knevel in de Stationsstraat, verliep gelukkig beter. En de derde sessie in proeverij 'De Ontmoeting' verliep nog weer beter. Bovendien is het altijd leuk als mensen ook nog om een verzoeknummer vragen.

Rond half zes zat het erop. Na met z'n allen in 'De Ontmoeting' nog een hapje en een drankje te hebben genoten ging een ieder weer zijns weegs. Einde van een mooi jaarlijks terugkerend muziekfestijn in Ermelo rond de zomerwende.

over 'Hodgepodge' en 'Elburg goes Irish'

Warm, hier en daar werd het afgelopen zaterdag 12 juni zelfs 30º! Het belemmerde ons echter niet de auto vol te proppen met instrumenten en versterkingsapparatuur voor onze bijdrage aan het eerste Irish pub-festival in Elburg. Integendeel, we hadden er zin in, ook al waren we deze keer vanwege vakantie van twee van ons maar met z'n viertjes!

Rond halfacht reden we stapvoets het gezellige en stampvolle stadje Elburg in. Alle terrasjes waren overbezet, en bij wijze van verwelkoming klonken vanuit de muziektent op de markt de klanken van Elburg's eigen Irish music group 'The Old Dutch Boys' ons al tegemoet. Bij dit alles marcheerden er vanwege de avondvierdaagse ook nog honderden kinderen, ouders en een paar fanfare's en drumbands door de Jufferenstraat. Prachtig allemaal, maar we moesten intussen wel onze handel in de 'City Bar' zien te krijgen. Met het zweet op ons voorhoofd zeulden we al spitsroede lopend onze instrumenten en versterkingsapparatuur tussen de terrasgasten door. Toen we na alle gedoe de hele handel binnen hadden, konden we ons eindelijk gaan installeren. Achteraf maar goed dat we deze keer niet voltallig waren, het was met zijn vieren al passen en meten op het ons toegewezen plekje in de drukke 'City Bar'.

Het algehele programma van 'Elburg goes Irish' was als volgt: Van 19.00 - 21.30 uur als reeds vermeld Elburg's eigen 'The Old Dutch Boys' in de muziektent op de markt. Van 21.30 - 01.00 uur 'Paddy's Passion' uit Putten in Woodies pub; 'Wheatbread' uit ? in de Zilverzoen; 'Hodgepodge' uit Harderwijk in de City Bar; 'The O'Foxes' uit Amersfoort in Bassie's pub en 'Erin go Bragh' uit Meppel in grand café De Vischmarkt. Zie o.m. een kleine impressie van genoemde bands op deze avond op YouTube: https://youtu.be/uVPX6Dy1VRY

Rond halftien gingen we los in een redelijk volle kroeg, de meesten zaten met het mooie weer nog buiten op het terras. Maar naar mate het later werd kwamen de verhoudingen anders te liggen, en werd het een heel gezellige boel in de 'City Bar'. Er werd vaak om een verzoeknummer gevraagd en dan werd er uiteraard ook veel meegezongen. Toen zich later op de avond ook nog enkele muzikanten van 'The Old Dutch Boys' en 'Erin go Bragh' aandienden om een paar nummertjes met ons mee te spelen werd het helemaal te gek. Fantastisch, er kwam geen eind aan! Maar zo tegen halftwee hebben we de stekker er toch maar uitgetrokken, en zijn we in de overvolle tent zo goed en kwaad als het ging met de de-installatie en het inpakken begonnen. Mooi geweest, we hebben ondanks de warmte lekker gespeeld voor een enthousiast publiek, en komen hier graag een volgende keer terug! Irish pub-festival Elburg ofwel 'Elburg goes Irish', een mooi initiatief, voor herhaling vatbaar. Tegen drie uur waren we terug in Harderwijk.

Intense thirst, and a pub with no beer!?

Dan Sheahan, een Australische boer van Ierse afkomst, had op een warme dag in 1943 twintig mijl gereden, om in Ingham een biertje te drinken in zijn kroeg. Maar hij had echter vette pech, want de hele biervoorraad in zijn kroeg, die door de oorlog kennelijk beperkt was geweest, was een avond daarvoor door een stel Amerikaanse militairen soldaat gemaakt. Er zat voor Sheahan niks anders op dan met een ontzettend droge bek weer huiswaarts te keren. Een traumatische belevenis voor hem, die hij middels het gedicht 'A pub with no beer' van zich afgeschreven heeft.

Jaren later heeft de Australische singer-songwriter Gordon Parsons (1926-1990) de tekst van Sheahan's gedicht bewerkt tot de song die we nu kennen. In 1957 is deze song voor het eerst uitgevoerd door Slim Dusty, een Australische zanger. De song wordt sindsdien over de hele wereld uitgevoerd in diverse talen en versies. Ook 'Hodgepodge' heeft deze humoristische wereldtopper al een tijdje in haar repertoire. We houden ons echter maar aan de Engelstalige versie, zoals die destijds door Slim Dusty is uitgevoerd.

Start vaarseizoen, muzikaal intermezzo!

Het was zaterdagavond op jachthaven de Knar in Harderwijk een gezellige boel in het stampvolle clubhuis van watersportvereniging Flevo. Allemaal blije gezichten, want het vaarseizoen was weer geopend. Hoewel, de meesten waren natuurlijk al een maandje of iets langer aan het varen. En een aantal diehard's varen zelfs 's winters door, zolang het water maar vloeibaar is. Maar dat terzijde, zo af en toe moet je gewoon eens een moment kiezen om iets uitbundig met z'n allen te vieren. Ongetwijfeld blijkt de opening van het vaarseizoen voor velen zo'n moment!

Flevo's eigen shantykoor 'De Krasse Knarren' beet even over acht de spits af. Onder de bezielende leiding van Kenny Weekenstro, werd het bekende, maar altijd weer prachtige 'Hoor je het ruisen der golven' gebracht, compleet met een huilende sirene. De stemming zat er gelijk al aardig in. Een aanstekelijke stemming die ze met songs als o.a. 'Mingulay boat song', 'Seemann', 'Sloop John B', en 'De vrouw van schipper Ké' moeiteloos wisten te handhaven. We werden met z'n allen meegesleept door het enthousiasme en elan waarmee de zangers van shantykoor 'De Krasse Knarren' ons aangenaam verraste.

Ontwikkelingen rond nieuwe 'Jachthaven de Knar' begin 2015. 

Vanaf negen uur nam 'Hodgepodge' de muzikale honneurs over van 'De Krasse Knarren'. Met onze openingssong 'Sing Irishman Sing' werd de toon gezet voor de rest van de avond. Al snel merkten we, dat we met ons repertoire van Irish ballads en folk songs, de feestelijke sfeer aardig op niveau konden houden. Er werd gezongen en gelachen, en er werd gedanst, er waren borrelhapjes en lekkere drankjes, kortom de sfeer werd met het uur uitbundiger. Prachtig te ervaren hoe dat gaat op zo'n avond. Echter even over twaalf was het wel mooi geweest, en sloten we onze muzikale bijdrage af met het alom bekende 'Goodnight Irene'. En passant werd 'Hodgepodge' vervolgens in het dankwoord door Flevo uitgenodgd om volgend voorjaar de opening van het in aanbouw zijnde nieuwe clubhuis (zie luchtfoto) luister bij te zetten. Dat duurt nog even, maar te zijner tijd doen we dat bij leven en welzijn uiteraard met veel plezier!

Alvorens de versterkingsapparatuur en onze instrumenten in te pakken, hebben we met een biertje en een aantal feestgangers nog een genoeglijk uurtje om de tafel zitten ouwenelen.

Party at The Dubliner with Hodgepodge

Het was weer even heel gezellig aan boord van de 'Kind of Magic', het pied-à-terre waar we ons j.l. zondag hadden verzameld voor ons optreden 's avonds in 'The Dubliner'. Henk had zijn zeiljacht voor deze gelegenheid in de Oude Haven praktisch voor de deur van 'The Dubliner' afgemeerd. Maar ja, het is zo acht uur, en er moest vóór het optreden nog wel het één en ander gedaan worden. We moesten onze geluidsinstallatie nog installeren en afregelen, en tussendoor ook nog ergens een hapje zien te bemachtigen, van die dingen. Dus zijn we rond zes uur maar snel aan de slag gegaan in 'The Dubliner'. Toen we de boel een uurtje later hadden geïnstalleerd, hebben we ons als een speer naar het nabij gelegen restaurant 'De Proeftuin' begeven. Een begrip in Enkhuizen, maar de tijd ontbrak ons eigenlijk omdat deze keer zelf ook als zodanig te ervaren, evengoed hebben we er prima gegeten. Verkwikt en verzadigd stonden we even over acht op ons podiumpje in 'The Dubliner' en beten we met de ballad 'Sing Irish Man Sing' de spits van ons repertoire. Erg druk was het nog niet, maar wat niet is kon nog komen, nietwaar?

Het feestje was in ieder geval begonnen, niet alleen voor ons maar ook voor Levie Leenders, onze geluidsman voor deze gelegenheid. En uiteraard ook voor ons vertrouwde supportersclubje, dat goed was vertegenwoordigd, en een tiental gasten aan de bar. Prima, maar het zou toch evengoed wel mooi zijn als de tent nog wat voller zou lopen. Arnold van de Kamp, onze gelegenheids cineast en fotograaf, had een beetje problemen met het licht. Het was inderdaad vrij donker, maar ja Arnold dat is natuurlijk wel een beetje 'des pubs', het is niet anders. Het gaat ons per slot van rekening primair om het vast leggen van de sfeer en de muziek, en niet om mooie plaatjes, nietwaar? En zo hebben we met z'n allen in het kader van St. Patrick's Day enthousiast de toon gezet voor een heel genoeglijke avond in 'The Dubliner'.

Volle bak is het tot lichte frustratie van de kroegbaas niet geworden. Jammer, volgende keer misschien toch maar anders organiseren. Evengoed was het gezellig. Er werd gedanst, en er werd ook meegezongen met enkele ballads. Kortom, er was een plezierige klik met het publiek, en dat speeld altijd lekker. Wat trouwens ook bijdroeg aan de sfeer, waren de verrichtingen van onze geluidsman. Perfect zoals die jongen dat regelde, die zouden we er met optredens vaker bij moeten hebben! Daar moeten we het op de volgende repetitieavond toch eens over hebben. In overleg met de kroegbaas, hebben we rond twaalf uur met het alom bekende 'Good Night Irene' een punt gezet achter onze musicale bijdrage aan de feestavond. Einde van een mooie avond in Irish pub 'The Dubliner' in het zeker voor ons zeilers zo oude en vertrouwde Enkhuizen!

Mengtafel in balans met 'Hodgepodge'

Gitaar, Zang, Accordeon, Trekzak, Flatback Mandoline, Banjo, Dobro, Spoons, Bodhran, Cajon, Fluit en Mondharmonica, ziedaar zo ongeveer het instrumentarium van 'Hodgepodge'. We kunnen er met z'n zessen redelijk tot goed mee overweg vinden we zelf, maar een objectieve beoordeling in deze laten we uiteraard graag aan ons publiek over. Echter hoe dan ook, zelf ontlenen we sowieso veel plezier aan ons samenspel!

Maar soms, wanneer we ergens op locatie met versterking speelden, waren de meningen over balans en volume vaak verdeeld. Terwijl er door ons vóór het optreden toch best veel tijd en energie gestoken werd in het regelen van het mengpaneel, dat in feite een vak apart is.
(Een mengpaneel voegt signalen van bijvoorbeeld microfoons of instrumenten samen tot één of meerdere 'mixen'. Je kan er ook het volume van de verschillende signalen mee instellen, zodat niet alles even hard klinkt).
Maar ondanks alle inspanning vooraf, had achteraf iedereen wel weer wat aan te merken. Dan weer had iemand zichzelf niet of nauwelijks kunnen horen, wat heel beroerd speelt, dan weer was het die of die sectie, die te hard of te zacht was overgekomen. Er was na een optreden met versterking altijd wel wat te mekkeren. Dat moest veranderen, daar waren we het over eens!

Daartoe hebben we onlangs in 'Centrum De Zin' eens een keer een dagje de tijd genomen om het één en ander in samenwerking met een geluidstechnicus voor eens en altijd goed en gebalanceerd in te regelen. En dat is aardig gelukt vinden we zelf. De standen van alle relevante schuiven en knoppen, en dat zijn er nog al wat, staan nu goed en gedocumenteerd. Zowaar een feestelijke anekdote in de recente geschiedenis van 'Hodgepodge'.