Feest met 'Hodgepodge'

Acht kruisjes halen is een goede reden voor een feestje met muziek voor familie en vrienden, zal Leo mogelijk hebben gedacht. Een feestje met muziek, maar wat voor een muziek? Hoe dan ook, we waren blij verrast dat hij voor het muzikale arrangement van zijn feestje voor 'Hodgepodge' heeft gekozen. Het was naar ons idee een geslaagde avond in 'de Rumels'. De vrolijke sfeer en het enthousiasme van de mensen werkte zo aanstekelijk, dat we met veel bravoure, een nog nimmer bij een optreden gespeeld nummer aandurfden. En met succes!

Irish & Christmas Carol on the Vischmarkt

Christmas Carol Harderwijk staat voor muziek, gezelligheid en nostalgie. Dat hebben we ondanks kou en regenbuien ook het afgelopen weekend weer kunnen ontdekken. De hele binnenstad van Harderwijk stond in het teken van 'A Christmas Carol', het beroemde kerstverhaal van Charles Dickens. De Vischmarkt was van vrijdag tot en met zondag omgetoverd tot een gezellig horecaplein, waar we met een drankje en een hapje konden genieten van de vele koren en bands uit Harderwijk en omstreken. Vanaf het muziekpodium nabij de Vischpoort klonk een breed scala aan klanken over de markt. Van jazz tot rock, en van harmonie tot wereldmuziek, pop- en kleinkoor en nog veel meer. In totaal twintig muziekgezelschappen, waarbij op zaterdagmiddag ook 'Hodgepodge' een uurtje van de partij was, hebben allemaal in hun eigen genre hun beste kerstbeentjes kunnen voorzetten. Het viel vanwege de kouwe vingers niet altijd mee, bovendien waren de instrumenten vrij snel ontstemd. We waren uiteraard niet de enige die met dit euvel te kampen hadden. Maar de valse nootjes die ons zo af en toe parten speelden, bedierf mede door de reacties van het publiek het speelplezier gelukkig niet!

Impressies (II) 'Hodgepodge'

Een collage van filmfragmentjes en foto's rondom diverse optredens van 'Hodgepodge'.

Ballads about Irish Rebels

Momenteel zijn we even druk bezig een aantal Irish Christmas Carols onder de knie te krijgen voor het optreden op de Vischmarkt in Harderwijk op zaterdag 13 december a.s. Instuderen van de ballad 'Sean South From Garryowen' die we we onlangs aan ons reguliere repertoire hebben toegevoegd, laat daarom even op zich wachten. Maar na de Christmas Carols gaat 'Hodgepodge' de muzikale vertolking van deze mooie republikeinse ballad uiteraard grondig aanpakken.

De ballad 'Sean South From Garryowen' is geschreven door Sean Costelloe in de jaren zestig van de vorige eeuw op de melodie van de vele decennia daarvoor geschreven ballad 'Roddy McCorley'. Beide ballad's gaan over verzet tegen onderdrukking en strijd voor onafhankelijkheid, weg met de Britse overheersers en hun loyalisten. 'Sean South From Garryowen' is gebaseerd op een gebeurtenis in de jaren vijftig ten tijde van de IRA, 'Roddy McCorley' is op de Ierse opstand gebaseerd rond 1798, 159 jaar eerder dus!

Sean South (1928-1957) was lid van een IRA afdeling die onder leiding van Sean Garland op nieuwjaarsdag 1957 een aanslag deed op de Royal Ulster Constabulary kazerne in Brookeborough, County Fermanagh, Noord-Ierland. Een aanslag die hij niet overleefde, alles ging mis, Sean South en Fergal O'Hanlon, een kornuit van hem overleden ter plaatse aan de opgelopen verwondingen tijdens de inval. Seán South, geboren en getogen in Limerick, werkte daar na zijn schooltijd bij een lokaal houtimport bedrijf. De streng katholieke South was actief lid van een aantal organisaties, waaronder de Gaelic League, Legioen van Maria, Clann na Poblachta en Sinn Féin. In Limerick richtte hij de lokale tak op van Maria Duce, een radicale katholieke organisatie. Voordat South zich opgaf bij de militaire tak van de IRA, had hij een militaire opleiding genoten tot luitenant bij het Ierse reserveleger, de LDF, de latere FCA (An Forsa Cosanta Áitiúil of Local Defence Force). Op nieuwjaarsdag 1957, stak de kennelijk steeds verder radicaliserende South, samen met dertien IRA vrijwilligers de grens over naar County Fermanagh, om een aanval te doen op de Royal Ulster Constabulary kazerne in Brookeborough. Zoals gezegd kwam hij daarbij samen met een maat om het leven. Ondanks dat er meer kornuiten van zijn groep bij de aanval gewond waren geraakt, wisten deze de dodelijk getroffen Sean South en Fergal O'Hanlon tijdens hun vlucht voor het Britse leger nog mee te nemen, en te verstoppen in een oude zandstenen schuur. Van de brokstukken van de daarna door het Britse leger vernietigde schuur is later een gedenksteen gemaakt. Geïnspireerd door deze gebeurtenis heeft Sean Costelloe dus o.m. de patriottische ballad 'Sean South From Garryowen' geschreven. De ballad is daarna door de fraaie muzikale vertolking van de 'Wolfe Tones' erg populair geworden.

Het verhaal van de gevangen genomen en geëxecuteerde Roddy McCorley uit 1798 heeft tot op de dag van heden generaties Ierse republikeinen geïnspireerd zich met elkaar te verenigen. De rebellenleider tijdens de Ierse opstand van 1798 werd echter door de Britten en loyalisten als een crimineel gezien. Over zijn precieze rol in de Ierse opstand en de 'Slag van Antrim' blijken overigens weinig bewijsstukken te vinden. Het enige schijnt een op 2 maart 1800 in Belfast gepubliceerde brief te zijn, waarin staat vermeld dat er een vreselijke optocht plaats vond van Antrim naar de Toomebridge in Toome (ca. 18 km!?) t.g.v. de executie van de door de krijgsraad veroordeelde crimineel Roddy McCorley. En als waarschuwing voor familie, vrienden en anderen moesten zoveel mogelijk mensen getuige zijn van de executie op de brug over River Bann.

In de ballad 'Roddy McCorley' worden echter zijn grote daden als een rebellenleider bezongen, hij is een patriot, een held. Maar in genoemde brief wordt hierover dus met geen woord gerept. In plaats daarvan wordt McCorley als een beruchte crimineel afgeschilderd. Een ellendeling die met zijn kornuiten op alle fronten jarenlang niets dan misère heeft veroorzaakt. Kwalificaties die met geen mogelijkheid in de prachtige ballad te herkennen zijn. Er wordt dan ook algemeen aangenomen dat genoemde brief is geschreven door een notoire tegenstander van Roddy McCorley. Geschreven door een loyalist, die elke actie en vorm van verzet tegen de Britse overheerser als een misdaad beschouwde!

Roddy McCorley is aanvankelijk begraven onder de brug waarop hij is geëxecuteerd, maar is in 1852 herbegraven in Duneane. In 1909 heeft ene Francis Bigger een grafsteen opgericht met de inscriptie 'Roddy McCorley, die op de brug van Toome stierf, Goede Vrijdag 1799'

'Hodgepodge' in 'Alleman'

'Grand Café Alleman' in Harderwijk droeg sinds eind oktober j.l. de titel 'leukste restaurant van Harderwijk'. Recent hebben ze echter ook de Gelderse verkiezing gewonnen. Of ze vervolgens op landelijke niveau ook het hoogste podium hebben gehaald, krijgen ze 1 december a.s. in kasteel de 'Hooge Vuursche' te horen. We zijn benieuwd, het is ze van harte gegund!

Zaterdag 22 november j.l. heeft 'Hodgepodge' 's avonds tijdens een jubileumfeestje van ons gastenechtpaar A en W uit Harderwijk in deze bijzondere horecagelegenheid van 's Heeren Loo Zorggroep opgetreden. Het bijzondere van 'Grand Café Alleman' is dat het gros van het personeel daar bestaat uit mensen met een verstandelijke beperking. Als zodanig hebben ze daar de mogelijkheid zich onder professionele begeleiding te ontwikkelen in de bediening, in de keuken of achter de bar. Dat dit een prima formule is, hebben we met z'n allen ondervonden. De sfeer was gezellig en relax, de bediening vriendelijk en behulpzaam en last but not least, het eten was om je vingers erbij op te eten!

Een ambiance die volgens zowel ons gastenechtpaar als de gasten en de bediening werd gecomplementeerd door de muzikale bijdrage van 'Hodgepodge'. Musicerend met de rug tegen de ronde wand met een prachtige afbeelding van Jachtslot Sint-Hubertus op de Hoge Veluwe, hadden we een mooi overzicht op de zaal. De enthousiaste reacties van zowel de gasten als de bediening, enthousiasmeerde ons uiteraard ook in toenemende mate. We konden zo uren lang spelen, maar de klok was uiteindelijk onverbiddelijk. Met de alom bekende lyric 'Goodnight Irene' werd het sfeervolle jubileumfeestje dan ook door 'Hodgepodge' passend afgesloten. Bedankt A en W en nog vele jaren samen in goede gezondheid!

concert op de 'Jaqueline'

Zaterdag 15 november j.l. had het Harderwijker Shantykoor 'de Boekaniers' in het kader van haar twintig jarig bestaan een bootconcert op Partyschip 'de Jaqueline' georganiseerd. Daarbij hadden ze tot ons genoegen ook 'Hodgepodge' uitgenodigd, om naast hun ook een steentje bij te kunnen dragen aan de feestvreugde middels een optreden tijdens een unieke avondtocht over het Wolderwijd.

Shanty's en zeeballades versus Irish ballad's & folk music dus. De verschillen in ballad's zijn vaak flinterdun. Het verschil tussen shanty's en ballad's is vrij makkelijk te duiden. Shanty's zijn ritmische arbeidsliederen die aan boord werden gezongen tijdens bijvoorbeeld het gelijktijdig doorhalen van de brassen (aantrekken van de zeilen), bij het ankerlichten of bij het zware en eentonige werk aan de pompen. De ritmische shanty's waren dus primair bedoeld als werkondersteunend.
Naast de shanty's waren er ook de ballades, waarin het harde leven aan boord, de willekeur van het scheepsgezag, de goede of slechte eigenschappen van het schip of de emotionele bindingen met de wal werden bezongen. Dit zijn vaak wat meer melancholieke liederen. Liederen over liefde, avontuur, medelijden, bijzondere personen, gevechten, of eenvoudigweg over alledaagse dingen. Kortom over zaken en onderwerpen waarover ook op de vaste wal doorgaans ballad's en folksongs ontstaan.

Maar goed, 'Hodgepodge' heeft samen met het jubilerende shantykoor erg genoten van de prachtige avond op 'de Jaqueline'. Hoewel we nauwelijks ervaren hebben dat we op het Wolderwijd hebben gevaren. Het was een volle bak en wij waren druk met musiceren en naar elkaar luisteren, bovendien was het buiten donker en zagen we toch niets. We hadden eigenlijk net zo goed aan de Havendam kunnen blijven liggen, maar dat terzijde. 'Boekaniers' nog bedankt voor de uitnodiging en op naar de viering van het volgende lustrum!

Impressies (I) 'Hodgepodge'

Met dank aan Arnold van de Kamp, samensteller en maker van onderstaande impressie, wil 'Hodgepodge' het plezier dat we eraan hebben beleeft graag via dit medium delen. Ook al zijn het fragmenten, de tekst en inhoud van Irish ballads & folk music spreekt denken we voor zich. Wij hopen echter dat door de manier waarmee 'Hodgepodge' ze ten gehore brengt, de luisteraar er evenveel plezier aan beleeft als wij met musiceren!

'Hodgepodge' in 'De Zin'

Toen we vorig jaar 6 november tijdens een concert van de legendarische Ierse band 'The Fureys' in de Slenkenhorst in Harderwijk Ab de Haas tegen het lijf liepen, nodigde hij ons uit om een keer in het nieuwe seizoen op te treden in Centrum De Zin. Vrijdagavond 3 oktober a.s. bijna een jaar later, is het zover en bijt 'Hodgepodge' zelfs de spits af van het nieuwe muziekseizoen.

'Centrum De Zin' in Harderwijk is een centrum voor vrije gedachten en vrije geluiden. Het centrum wil naast haar activiteiten om mensen te inspireren, ook maatschappelijk actief zijn. Het is een vrijwilligersorganisatie die met beperkte middelen het gebouw voor de samenleving van Harderwijk en omstreken wil openstellen en instant houden. Een mooie en zinvolle doelstelling, waar 'Hodgepodge' met plezier een steentje aan wil bijdragen! 'Hodgepodge' heeft dan ook met genoegen kennis genomen van onderstaande berichtgevingen in deze, welke zijn overgenomen van de agenda en de facebook pagina van 'Centrum De Zin'.

Agenda 'Centrum De Zin'

Home Agenda vrijdag 3 oktober 2014 - Optreden singer & Songwriter Ierse Band
Vrijdag 3 oktober 2014
SINGER & SONGWRITER OPTREDEN - Ierse Band Hodgepodge

Hodgepodge zijn zes zeilvrienden, die zes geleden besloten om hun gezamenlijke muziekhobby om te zetten in een band.
Vanuit hun gezamenlijke passie voor de traditionele Ierse en Schotse muziek brengen ze op een enthousiaste manier meeslepende temponummers en slepende ballads op het toneel.

Dat toneel kan in een tent tijdens Visserijdag zijn maar ook in de Catharinakapel. Vrijdagavond 3 oktober gaan ze het muziekseizoen van centrum De Zin op een spectaculaire manier openen. Hodgepodge

De band bestaan uit: Hans de Greeff, Accordeon/Trekzak/Spoons; Nico Hagen, Trekzak/Mondharmonica/Zang; Ger de Greeff, Gitaar/Zang; Henk de Jong, Gitaar/Mandoline/Zang; Jan Willem Bos, Banjo/Dobro en Evert Veldkamp, Bodhran/Cachon/Fluit/Mondharmonica/Zang.
En een niet onbelangrijk detail is dat deze avond helemaal gratis is! Zet 3 oktober a.s. dus vast in je agenda! En kijk voor meer informatie ook even op hun site: http://www.hodgepodge-harderwijk.nl/

Facebook pagina 'Centrum De Zin'

Centrum De Zin - Harderwijk
26 september
Volgende week begint het muziekseizoen op vrijdagavond 3 oktober in centrum de zin met de band Hodgepode uit Harderwijk.
Voor deze ene speciale gelegenheid is de ENTREE GRATIS!
Laten we er een mooie aftrap van maken! Je bent van harte welkom.

'Hodgepodge' ziet de muziekavond in 'Centrum De Zin' met plezier tegemoet. En heeft alle vertrouwen dat dit plezier, ondanks haar door omstandigheden onvolledige bezetting in veel, zo niet alle opzichten zal worden gedeeld met het publiek en de organisatie!

En dat is redelijk gelukt denken we zelf, onderstaande video, gemaakt door HK13TV (Johan Ramon), kwamen we tot onze verrassing een behoorlijke tijd later nog tegen op het net. De video geeft naar ons idee een aardige indicatie van hoe de avond is geweest.

Irish Pubfestival in H'wijk

Hoe later, hoe drukker het vrijdagavond werd in Sir Jack. Lekker sfeertje, toen we er rond kwart voor één mee wilden stoppen, kwamen we dan ook niet onder een toegift uit. En dat ondanks regelmatige verzoeken uit het publiek om wat harder te spelen, omdat de PA-installatie soms door het geroezemoes enigszins werd overstemd. Toch werd er evengoed enthousiast gedanst en zaten of stonden anderen aandachtig te luisteren. Dus ja, waar heb je het dan eigenlijk nog over?

Nou nog over aardig wat! Want het afregelen voor ons optreden van de PA-installatie had ons, en met name Henk, behoorlijk wat hoofdbrekens gekost. Eigenlijk kregen we de mix van eigen apparatuur met de huisinstallatie van Sir Jack niet goed voor elkaar. De combinatie bleek achteraf geen succes, wat we ook probeerden met beide mengtafels, we kregen de zaak niet in balans. Dan weer werd het geluid overstuurd, dan weer was het te zacht. En de beide monitors, belangrijk om ons zelf goed te horen, kregen we al helemaal niet aan de praat. Hoofdoorzaak volgens de jongens van Sir Jack, was de instelling van de computer die deel uitmaakte van hun PA-installatie, en daar was op dit moment weinig aan te veranderen. Er zat voor ons dus met de geïnstalleerde mix van apparaten uiteindelijk weinig anders op, dan het behaalde resultaat maar te accepteren. Een enigszins twijfelachtig genoegen!

Maar als gezegd, de sfeer was en bleef ondanks de ergernisjes door de problemen met de PA-installatie hartstikke goed. Inclusief een pauze van een kwartier, hebben we vanaf 21.00 uur tot bijna één uur na middernacht met veel plezier gespeeld. En dat is natuurlijk voor een zeer groot deel te danken aan het enthousiaste publiek en de klik die we daar mee hadden. Dat muziekcafé Sir Jack erg populair is merkten we ook toen we na afloop onze spullen weer moesten afvoeren. Nico moest ver na middernacht in de Vijhestraat even als verkeersleider optreden om de auto door de grote menigte vóór Sir Jack te loodsen.

Nadat we alles hadden opgeruimd en afgevoerd, hebben we met z'n allen in Sir Jack nog een afzakkertje genomen. Ook weer gezellig, al konden we een gesprek met elkaar door de massieve muur van een mix van snoeiharde pop-, dance- en housemuziek wel op onze buik schrijven. Geen probleem, dat houden we dan maar tegoed!

Saturday 'Hodgepodge' coffee concert

Afgelopen zaterdagochtend waren we voor de derde maal te gast voor een optreden in de Catharinakapel te Harderwijk. Aan het programma van de Catharinakapel te zien, beten wij daarbij de spits af voor een serie koffieconcerten in het nieuwe seizoen. Geen probleem natuurlijk, er moet iemand de eerste zijn. We speelden weer on-versterkt in deze prachtige ruimte. Maar omdat we de vorige keer (Zie stukje 'Hodgepodge' in concert van 11 januari 2014 in ons blogarchief) ondanks de goede akoestiek, toch klachten hadden opgevangen van mensen achter uit de zaal, hebben we de kring deze keer wat kleiner gemaakt.



Het speelde wel lekker, maar het speelt door een zekere nagalm en klankkleur altijd wel lekker in de Catharinakapel. Of de kleinere kring akoestisch een echte verbetering is vraag ik me af. Natuurlijk zaten we nou dichterbij bij het publiek, of het publiek dichter bij ons, 't is maar hoe je het bekijkt. Maar er bleven ook minstens zoveel mensen op enige afstand achter in de zaal staan luisteren. Kennelijk was het geluid daar toch zo slecht nog niet. Het kan natuurlijk ook zijn, dat de mensen enige schroom hadden om dicht bij ons te komen zitten, we weten het niet. Als we hier nog eens optreden lijkt het ons in ieder geval beter om een middenpad aan te brengen in de stoelopstelling. Logistiek is dat sowieso beter terwijl het zeker voor sommige bezoekers ook drempelvrees verlagend zal werken. Want het wordt door de organisatoren weliswaar een koffieconcert genoemd, maar het is per slot van rekening een in- en uitloopconcert.

Maar laat ik ophouden met spijkers op laag water te zoeken, want het was feitelijk in alle opzichten een geslaagd koffieconcert waar we met genoegen op terug zien. We komen graag een keer voor herhaling in de Catharinakapel terug!

'Hodgepodge' under sail

Lelystad 'Bataviahaven' woensdag 10 september 2014 rond 12.45 uur, rustig werden de trossen binnen boord gehaald en kwam de 'Kind of Magic', de Koopmans 40' one-off van Henk, onze schipper, zanger en gitarist los van de steiger, we waren vertrokken. We, dat waren behalve Henk ook Hans, Nico, Ger en ondergetekende, kortom 'Hodgepodge' op Jan Willem na, onze banjoist, die jammer genoeg was verhinderd. River Orwell was ons doel, de getijde rivier die in Graafschap Suffolk, ergens nabij Mendlesham Green als River Gipping ontspringt, en nabij Ipswich River Orwell wordt. Welke vervolgens behoorlijk aangedikt en voor coasters bevaarbaar, uiteindelijk tussen Felixstowe en Harwich uitmondt in de Noordzee. De aan de River Orwell gelegen marina's Woolverstone nabij Pinn Mill en Neptune in Ipswich hadden we als doel gesteld. Verder hoopten we, dat ons in één of andere pub aldaar de gelegenheid geboden werd om een stukje te spelen, we hadden de muziekinstrumenten in ieder geval bij ons. Maar zover was het voorlopig nog even niet, voor vandaag eerst IJmuiden maar eens aandoen!

Met een mooi bakstagwindje, max. 4 Bft. lagen we op de Markerwaard met alle zeilen bij (grootzeil, kotterzeil, genua) al gauw op de juiste koers naar de Schellingwouderbrug en de Oranjesluizen. Prachtig hoe alles erbij stond, een feest. En toen beide lappen vóór, na een tijdje werden vervangen door de spinnaker, werd het nog een kleurrijk feestje ook. Genieten, we waanden ons bij tijd en wijle in het walhalla, het zeilers-walhalla wel te verstaan, en dat al zo kort na ons vertrek!

Maar goed, na verloop van tijd verzeilden we uiteraard wel in de trechter van de aanloop naar de Schellingwouderbrug en de Oranjesluizen. Alle lappen gingen voorlopig in de ban, en het ijzeren zeil werd bijgezet. Het oponthoud bij brug en sluis viel mee, en eenmaal op het IJ ging de reis voorspoedig verder westwaarts. Rond 21.25 waren we de Middensluis in IJmuiden door, 15 min. later lagen we afgemeerd in de Vissershaven.

Amper afgemeerd kregen we de douane op ons dak, al bleven ze met hun zaklampen wel mooi op de kade staan schijnen. We hadden niets te verbergen of aan te geven, maar ik kan me voorstellen dat die jongens even kwamen kijken. Want vanaf de kade gezien moest de 'Kind of Magic' achter in die oude haven in het donker tussen allerlei troep op z'n minst wel vragen oproepen. Maar een gesprekje was voldoende om vertrouwen te winnen. Welterusten en een goede vaart.

Na een bijkant haute cuisine dinner menu met vers gebakken snoekbaars, een goede nachtrust en een goed ontbijt voeren we s' morgens rond kwart over tien weg uit de oude Vissershaven. Een kwartier later verdwenen de pieren van IJmuiden achter ons langzaam uit beeld. Hoewel langzaam, de stevige N.O. bries van 5 à 6 Bft. blies ons ook zonder spinnaker met gemidd. 7 knopen door het zilte nat. Als dat zo doorgaat zijn we s' morgens rond vier uur in Woolverstone!

We bleven maar gaan als een speer, mijl na mijl. Regelmatig zag ik op het log uitschieters van 8 tot 9 knopen. Wat een genot! Uiteraard beleefde iedereen dat in de kuip op z'n eigen manier. Dan weer was het stil, en zaten we min of meer in ons zelf gekeerd naar de horizon te staren, dan weer zaten we in een geanimeerd gesprek verwikkeld. Uur na uur gleed voorbij, en zo kwamen we op enig moment vanzelf een keer bij de vijf in het uur terecht, tijd voor een pikketanisje of anderszins. Wat is er toch zo mooi aan zeezeilen? Zolang ik zeil vraag ik me dat al af. Iemand zei eens tegen me dat hij maar twee dingen leuk vond aan het zeezeilen t.w. het vertrek en de aankomst, alles daartussen in was bagger! Hoewel ik bij tijd en wijle, zeker na een heftige oversteek, wel begrip kan opbrengen voor die mening, deel ik hem zeker niet. Het is eigenlijk aan een ander vaak moeilijk uit te leggen wat zeezeilen zo boeiend en aantrekkelijk maakt. Altijd maar dat verlangen naar zee en verre einders! Scheepsarts en dichter J. Slauerhoff (1898-1936) uit dit verlangen in zijn gedicht 'Zeekoorts' als volgt:

Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil ertegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.

Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren en laat mij nergens rust,
't Is stil hier, 'k verlang een stormdag, met witte jagende wolken
En hoogopspattend schuim en meeuwen om kronk'lende kolken.

Ik ben een gedoemde zwerver, waar moet ik anders heen?
Maar gelaten door de wind gaan, weg uit de stad van steen.
Geen vrouw, geen haard verwacht mij. Ik blijf ook liever zonder.
'k Heb genoeg aan een pijp op wacht en een glas in 't vooronder.

Mooi, poëtischer kan haast niet! Over dat glas in 't vooronder hebben we het trouwens al min of meer gehad toen de vijf in het uur kwam. Maar op zeker moment kwam ons in de kuip vanuit de kombuis een geur tegemoet drijven die ons deed watertanden. Als wat Nico daar aan het kokkerellen is, net zo smaakt als het ruikt, moeten we straks goed op onze vingers letten. En dat deden we! Raasdonders met rookspek, uien en zout, om je vingers bij op te eten daar midden op zee. De vraag of al dit heerlijks straks meer plaatselijke rukwinden zou gaan opleveren lieten we maar in het midden. En zo zeilden we de nacht in.

De laatste 20 à 25 mijl op zee werden gekenmerkt door een wat rustiger tempo. Nog altijd gingen we 5 à 6 knopen, maar de wind kakte gaandeweg meer en meer in. Het was in het donker tijdens de aanloop naar Orwell River even goed uitkijken naar de juiste boeien in dit drukke vaargebied, maar dat ging uiteindelijk probleemloos. Met een rustig gangetje tuften we de Orwell op, rond 06.30 uur plaatselijke tijd, 21 uur na vertrek, meerden we af in de Woolverstone Marina.

Windstilte, opkomende zon, een fraaie dag diende zich aan. Maar eerst moest er wel wat geslapen worden, anders zouden we tijdens de middaguren vast en zeker de man met de hamer tegen komen. Met enkele slaapmutsjes op gingen we daarom even heerlijk onder zeil! Even na middag zijn we vervolgens naar Butt & Oyster gewandeld.

Een prachtige wandeling van ongeveer een halfuur over de glooiende akkers langs de Orwell River, met zo hier en daar eeuwenoude eiken en bosschages, naar de onder zeilers zo bekende pub in Pin Mill. De pullen Guinness of anderszins lieten we ons weer smaken als vanouds. Lekker sfeertje daar, al vonden we het niet meer helemaal als vroeger. Maar dat is een subjectieve beoordeling, want wij zijn denk ik ook niet helemaal meer zoals vroeger!

Terug aan boord van de 'Kind of Magic' hadden we natuurlijk weer trek gekregen van al dat gesjouw. Derhalve werd er weer gekookt en gebakken alsof het een lieve lust was. En dat was het natuurlijk ook! Hans ging ondertussen even bij de 'Royal Harwich Yacht Club' langs om te informeren of 'Hodgepodge' daar vanavond mogelijk kon musiceren. Hij kreeg jammer genoeg nul op zijn rekest, ze waren reeds voorzien. Ons diner smaakte er echter niet minder om!

Rond 11.30 uur plaatselijke tijd gingen de andere dag de trossen los van de 'Kind of Magic' in Woolverstone Marina, voor de korte trip naar het iets verderop aan de Orwell River gelegen Ipswich. Een stad en Engels district in het Graafschap Suffolk volgens de boekjes, met ruim 117000 inwoners op een oppervlak van krap 40 km2. Mooi, dat namen we integraal voor kennisgeving aan, maar primair was ons doel een goede ligplaats te vinden voor een paar nachtjes in of tegen het intrigerende stadscentrum aan. En dat is aardig gelukt, al moesten we eerst nog wel onder de Orwell Bridge door in de A14 en wachten voor de sluis naar de Neptune Marina. De Orwell Bridge was voor ons met haar doorvaarthoogte van ruim 38 tot 42 meter (afhankelijk van het tij) geen enkel probleem, en de sluis naar de Neptune Marina met een wachttijd van hooguit een half uur eigenlijk ook niet. En zo kon het gebeuren dat we 1,5 uur na ons vertrek uit de Woolverstone Marine, in Ipswich al konden aanmeren in de Neptune Marina.

Ipswich schijnt in het oosten van Engeland zo niet de oudste dan wel één van de oudste steden te zijn. Onze wandeling die middag daar langs diverse fraaie vakwerkhuisjes in bijvoorbeeld de St Nicholas Street maakte het één en ander zeer geloofwaardig, om van het bekende Ancient House maar te zwijgen. De wandeling door het stadshart van Ipswich ervoeren we allemaal als een aangename verrassing. Prachtige gevels, leuke sfeer en gezellige pub's.

In de Fore Street liepen we tegen het uithangbord van Lord Nelson Inn aan, een oldie worldie pub met veel charme achter een oude pittoreske vakwerkgevel. We moesten uiteraard aan 'Nelson's Farewell' denken, de hilarische lyric die Joe Dolan in 1966 schreef en ook deel uitmaakt van ons repertoire. (Zie stukje 'Nelson's Farewell Lyrics' van j.l. april in ons blogarchief) Beetje jammer voor ons dat ze ook hier 's avonds al waren voorzien van een band.

Van al dat slenteren door het stadshart kregen we op enig moment zin in een pitstop. Cock & Pye, een pub in de Upper Brook Street achter een eeuwenoude vakwerkgevel, bood soelaas met de aloude pub klassieker Fish & Chips met groene erwten en bier. Bij Lord Nelson Inn, waar we later nog een biertje dronken, maakte de band zich op voor de avond. Enigszins hilarisch was de drummer en de joekel van een ventilator pal naast zijn drumsetje.

Terug aan boord van de 'Kind of Magic' hebben we onze instrumenten maar eens voor de dag gehaald. Beetje jammen, beetje repertoire, van alles wat. Genoeglijke momenten waren het! Op een gegeven moment is één van ons toch maar even buiten gaan luisteren, of we mogelijk geluidsoverlast veroorzaakten op de haven. Dat viel mee volgens Bartjens, als we het luik maar dicht hielden. Met een pikketanisje erbij is het die avond erg laat geworden.

Laat naar bed of niet, de andere morgen waren we allemaal weer op tijd op. Op ons programma hadden we een wandeling naar het Christchurch Park gezet. Zo gezegd, zo gedaan, al liepen we aanvankelijk wel de verkeerde kant op. We konden er gelukkig om lachen. Voor een beetje cultuur doken we in het park al snel het Christchurch Mansion in. Een Tudor landhuis dat te boek staat als de parel in de kroon van het ruim 500 jarig historisch verleden van Ipswich.

'Isaacs Lord' daar keken we vanaf de 'Kind of Magic' de hele tijd tegen aan. Architectonisch gezien een interessante plek in het overwegend vernieuwde waterfront van Ipswich. 'Isaacs Lord' is een pub bestaande uit een mix van oude gebouwen, nieuwe inrichtingen en grote terrassen met uitzicht op de haven. Ipswich zat er voor ons bijna op, maar we hebben daar zondag in het zonnetje nog een hele tijd genoten van de mensen, het uitzicht en de Guinness.

Op maandagmiddag rond 12.30 uur plaatselijke tijd gooien we de trossen los in de Neptune Marina en tuffen we naar de vijf minuten verderop gelegen sluis. Daarvoor hebben we water getankt en hebben we nog even een supermarkt in Ipswich bezocht. Want ja, we hebben weer een tripje van een etmaal voor de boeg, dus moeten we de zaakjes wel op peil hebben. Het weer is goed, weinig wind trouwens, en nog steeds uit het N.O. Af en toe strijkt ze ons zacht door de haren, laten we hopen dat ze dat buitengaats wat prominenter doet. We zullen zien! Een goed halfuurtje later varen we weer onder de Orwell Bridge door en verdwijnt Ipswich achter ons uit zicht. Zachtjes glijd even later ook Woolverstone Marina aan stuurboord voorbij, en weer even later But & Oyster. In de verte doemen de kranen van Felixstowe al op, nog een goed uurtje en we zitten weer op zee. Gelukkig wel iets meer wind hier, al komt ze wel uit de richting waar we juist heen moeten!

Orwell River is één van de meest schilderachtige en historische rivieren van het land, ze schijnt door de RYA (Royal Yachting Association) officieel te zijn uitgeroepen tot de tweede mooiste rivier van Engeland. Hoewel we vaak mooie rivieren hebben gezien in Engeland, voelen we geen behoefte deze classificatie te weerspreken. De rivier loopt door een mooie natuur aan beide oevers, hier en daar geaccentueerd door landhuizen en kerkjes.

Nog even en we zitten weer op zee! Felixstowe is volgens de boekjes de grootste containerhaven van Engeland. Dat geloven we zo gezien de afmetingen van de containerschepen en de enorme hoeveelheid kranen in het gebied. Wat we vanaf de monding van de Orwell River niet kunnen zien is de plaats Felixstowe zelf. Je zou het van hieruit niet zeggen, maar Felixstowe is een heerlijke badplaats en heeft een levendig en gezellig centrum.

Weinig wind, maar we zeilden zowaar. De eerste tijd min of meer parallel aan de kust, later wat hoger aan de wind. Maar tegen het einde van de middag liet Aeolus ons in de steek en hebben we de zeilen toch maar gestreken, en de voortgang overgedragen aan het ijzeren zeil. Al hadden we reeds een sterk vermoeden, we wisten op dat moment nog niet dat ze dat tot aan IJmuiden moest volhouden. Niet erg, we waren snel gewend aan het vertrouwelijke staccato gebrom.

En zo gingen we de nacht in. Uur na uur verstreek, in een constante gleden de mijlen onder ons door. En zo te horen was Nico weer in de kombuis aan het kokkerellen geslagen, nasi zo te ruiken. Buiten de shipping lane hebben we ons onderdeks met z'n allen op het resultaat geworpen. Moest even kunnen, vooraf wel even goed rond gekeken natuurlijk, verder hadden we benedendeks een scherm waarop we de bewegingen om ons heen konden volgen!

Rond 3 uur 's middags ca. 23 uur na ons vertrek uit Ipswich lagen we voor de sluis te wachten in IJmuiden. Een halfuurtje later voeren we het Noordzeekanaal op richting Amsterdam. De nieuwe jachthaven even ten westen van het Centraal Station was ons doel, maar het gedoe met bruggen zagen we bij nader inzien niet zitten. En zo lagen we rond half zes die middag weer gewoon in de oude vertrouwde Sixhaven afgemeerd. Die er overigens keurig uiziet na de renovatie.

Middels de pont zaten we snel in het centrum. Eerst een pilsje bij 'T Loosje' aan de Nieuwmarkt, toen een hapje bij 'Da Giorgio' in de Warmoestraat. Daarna aan de Oudezijds Voorburgwal nog een biertje gedronken, alwaar we aan de praat raakten met ene Pieter de Kam, schipper van het vorig jaar in Ierland vergane tallship 'Astrid'. Een dramatische gebeurtenis waarbij gelukkig geen slachtoffers zijn gevallen. Bij thuiskomst heb ik het nog eens opgezocht.


Bovenstaand filmpje van het gebeuren heb ik van het internet geplukt.

Na een goede nachtrust in de Sixhaven zijn we rond een uur of twaalf vertrokken richting Lelystad. Het zag er goed uit, niet teveel wind, maar mogelijk dat we toch nog een beetje konden zeilen op de Markerwaard. Evengoed hebben we bij de bunkerboot voor de Oranjesluizen toch maar eerst nog wat diesel getankt. Eenmaal door de sluis en de Schellingwouderbrug gingen de zeilen echter omhoog. Relax hebben we de laatste mijlen naar de thuishaven kruisend afgelegd. Rond halfzes voeren we met de 'Kind of Magic' de 'Bataviahaven' binnen waar we door Joke, eega van onze schipper, zanger en gitarist hartelijk werden verwelkomt. Einde van een prachtig zeiltochtje met de boys van 'Hodgepodge'.

praktisch muziekpedagogisch avondje

We maken alweer heel wat jaartjes muziek met elkaar. En daar ontlenen we als Hodgepodgers veel plezier aan, zowel op de wekelijkse repetitieavonden als tijdens de optredens. Een dirigent hebben we niet, nooit gehad ook. We luisteren goed naar elkaar, en bekritiseren elkaar soms waar nodig. Een prima manier van werken waar we ons doorgaans met z'n zessen senang bij voelen. Een gevoel waar overigens niet op het minst de reacties van het publiek debet aan is. Desalniettemin ontstond op enig moment bij ons de wens om een kritisch oor van een professional. Aan een kritische, doch opbouwende beoordeling van een musicus, die volkomen neutraal staat t.o.v. de muzikale prestaties van 'Hodgepodge'.

Gisteravond, op onze repetitieavond van j.l. 1 sept. '14, was het zover. Spannend, Kenny Weekenstroo, zangpedagoog en beroepsmusicus van huis uit, ging er eens even goed voor zitten. Begin maar jongens, laat me horen wat jullie in huis hebben. Het eerste nummer was 'Sing Irishman Sing', het tweede er direct achteraan was 'I tell me ma'. Daarna richtte Kenny, terwijl hij al doende zijn eerste indrukken feitelijk nog aan het verwerken was, zich tot ons. Prachtige stemmen jongens, maar waarom worden die dicht geknepen als je zachter of tweede stem moet zingen? En die ritmesectie, kan dat niet wat prominenter, trouwens jullie spelen allemaal overwegend te voorzichtig is mijn eerste indruk, te netjes! Laat je horen, ook al gaat het mogelijk hier en daar wel eens fout, liever niet natuurlijk, maar wees er niet te benauwd voor. Jullie doen het goed, maar iets meer lef is wel op z'n plaats, durf! Enfin zo ging het nog een tijdje door. Stuk voor stuk kregen we aanwijzingen van Kenny die iedereen ter harte nam. Indachtig zijn aanwijzingen en opmerkingen speelden we daarna een stuk nog eens. En zowaar de dynamiek spatte er bij tijd en wijle af. We hebben hard gewerkt, steeds maar weer een nummer over doen, waarbij de nuances soms net weer even anders lagen. Het was een leerzaam avondje, die t.z.t. nog wel eens een vervolg mag hebben.

Een nuttige investering, kritiek en zelfreflectie ter vermaak en verbetering van de muzikale prestaties van 'Hodgepodge' met behoud van plezier!

fishing day in Harderwijk

Amper terug van ons optreden in Hindeloopen (zie ons stukje: Hodgepodge, muziek op de Hylperhaven), konden we in Harderwijk gelijk weer aan de slag. Daar werden voor de 32e keer de z.g. Visserijdagen gehouden, een traditie die in Harderwijk steevast in het laatste weekend van augustus plaats vindt.

Tijdens de visserijdagen wordt het verleden, heden en de toekomst van Harderwijk min of meer in beeld gebracht middels diverse cultuur-historische elementen. Dat gebeurt op de Havenkade en de Boulevard o.a. met een braderie, klederdrachten en oude visserijambachten.

En in de Vissershaven lagen tientallen originele Zuiderzeebotters, die op het Wolderwijd een zeilwedstrijd met elkaar aangingen. En waarmee het geïnteresseerde publiek later ook de mogelijkheid geboden werd om een zeiltochtje mee te maken.

En dan waren er tussen alle bedrijvigheden door uiteraard ook de muzikale noten van koren en bandjes, waarbij deze keer ook 'Hodgepodge' door de organisatie was uitgenodigd. Ze hadden ons een aardig plekje toegewezen onder een tentdak aan het eind van de Havendam, in de oksel van Havendam - Boulevard zal ik maar zeggen. Vooral met de tent waren we blij, want het regende 's morgens tijdens het installeren bij tijd en wijle pijpenstelen. Gelukkig is het vanaf het middaguur, toen we er echt tegen aan moesten, droog gebleven.



Het publiek kwam met golven. Het ene moment was het publiek kennelijk niet bij de gerookte paling een eindje verderop weg te slaan, en speelden we voor anderhalve man en een paardenkop. Het andere moment stonden we ineens weer voor een voltallig publiek te spelen. De sfeer was prima, al met al was het in vele opzichten een geslaagde middag, waarbij we en passant ook nog een intervieuw hadden met radio Harderwijk FM (Luister www.harderwijkfm.nl - Uitzending gemist - Visserijdag, zaterdag 30 augustus 2014 om 13.30 uur).

Hodgepodge, muziek op de Hylperhaven

Afgelopen voorjaar hebben we op de terugtocht van een optreden in Oudeschild (zie ons stukje Back in 'The Company' van 3 mei j.l.) een pitstop gemaakt in Hindeloopen. Min of meer in overleg met havenmeester Onno Hoekstra is toen het plan ontstaan, om een keer met onze band op de haven te komen spelen. Woensdag j.l. was het zover, na de 'Zeeraaf' en de 'Kind of Magic' in de Hylperhaven te hebben afgemeerd, konden we onze instrumenten uitpakken en de zaak gaan opbouwen en inregelen. Rond halfacht 's avonds klonken vanaf de Havenkade vóór de Hylper Marktplaats vervolgens de eerste tonen van 'Hodgepodge' over de nog gezellig drukke haven, met het ons zo bekende openingsnummer 'Sing Irishman Sing'.

Het is overigens in en rond de oude gemeentehaven, ofwel de Hylperhaven in Hindeloopen, meestal een gezellige boel. De haven ligt min of meer ingesloten door historische panden en grenst niet te min direct aan het IJsselmeer. De haven stamt al uit 1430 en schijnt qua vorm en grootte nog authentiek te zijn. In de Gouden Eeuw werd de haven gebruikt door de Kofschepen. Kleine schepen die de langere Fluitschepen, welke voor anker lagen in de baai tussen Workum en Hindeloopen bevoorraden ofwel losten. Er werd in die tijd bijvoorbeeld veel handel gedreven in hout met Scandinavie en bont en graan met de Oostzeelanden.

Hanzestad Hindeloopen, is reeds in 1225 tot stad verheven en maakte vanaf 1368 deel uit van het Hanzeverbond. De Hindelooper schippers maakten al sinds de 12e eeuw zeereizen naar de Noordzee- en Oostzeekusten. Met een beetje fantasie zou je kunnen zeggen dat de de huidige mondialisering en globalisering destijds in Hindeloopen is geworteld. Aan de andere kant is het aannemelijk dat het naar buiten gerichte leven van de Hindeloopers er debet aan was, dat ze weinig contact hadden met het nabije achterland. Dat schijnt mede ook de oorzaak te zijn dat de Hindelooper taal een bizarre mengeling is van Fries, Engels, Deens en Noors. De zeevaarthandel bracht de Hindeloopers destijds veel welvaart. Het hoogtepunt van de welvaart lag in de 17e en 18e eeuw. Hindeloopers kochten in Amsterdam destijds veel kostbare stoffen en voorwerpen die door de Verenigde Oost-Indische Compagnie werden aangevoerd. Hierdoor ontwikkelde Hindeloopen haar eigen typische klederdracht en weelderige interieurstijl.

Maar rond 1760 ging het om één of andere reden met de kleine wereldhaven bergafwaarts, waardoor de Hindelooper haven vervolgens een vissershaven werd, welke in 1785 werd voorzien van een visafslag en een schutsluis. De visafslag is inmiddels een Leugenbank geworden waar de Hindeloopers elkaar dagelijks vinden, en de vissersboten hebben plaatsgemaakt voor zeil- en motorjachten. Vanuit de Leugenbank achter het oude Sluishuis, heb je nog altijd mooi zicht op de Hylperhaven en het IJsselmeer. Maar het pittoreske Hindeloopen heeft natuurlijk meer dan alleen de Hylperhaven, daar kom je tijdens een wandeling door het stadje wel achter. De talloze karakteristieke pandjes vertellen nog de rust en welvaart van weleer. Een wandeling door Hindeloopen is puur genieten!

Maar aan een wandeling zijn we afgelopen woensdagavond niet toegekomen. We hebben heerlijk in het zonnetje gespeeld op de Havenkade. En dat was voor 'Hodgepodge' mede door het enthousiaste publiek een groot genot tot ver na zonsondergang. Hindeloopen, we komen graag nog eens terug om te spelen!

'Hodgepodge' on holiday

'Hodgepodge' is even een week of wat met zomerreces. Nou niet denken, afgaande op bovenstaande fotocollage, dat we er in onze vrije tijd een slemppartij van gaan maken, geenszins. Alhoewel, dat moet een ieder eigenlijk ook maar voor zich zelf uitmaken. Het toeval is echter, dat we net voor de vakantie een aantal nieuwe songs aan ons repertoire hebben toegevoegd. Eén daarvan is 'I'm a man you don't meet every day', een bekend Iers/Schots drinklied!

Aanvankelijk was het echter een traditionele Ierse ballad, die in de vorige eeuw z'n oorsprong vond in de streek rond Kildare. De ingekorte versie gaat over een vermogend grootgrond bezitter die een pub binnenkomt en kennelijk de dag van z'n leven heeft, wat hij niet onder stoelen of banken steekt! Stel je voor, je zit rustig met een paar maten in de kroeg te drinken en genoeglijk te ouwehoeren over dit en dat, komt er een flapdrol binnen die gelijk op z'n loftrompet begint te tetteren. 'Ik ben een man die je niet elke dag ontmoet' Je zou toch stante pede opstappen! Maar Jock Stewart weet hoe hij mensen moet inpakken. Hij kan immers alles, is slim, gemakkelijk, vrij en overal geweest, heeft veel grond en mannen die hij kan commanderen. En o ja, ook nog iets vreemds met een hond en een geweer. Onduidelijk is of hij die hond nou geschoten heeft, of dat hij die hond juist heeft leren schieten. Dat laatste zou denk ik in een circus al een curiositeit zijn. Royaal is 't ie ook, hij nodigt iedereen uit om met hem het glas te heffen, maakt niet uit met wat, hij betaald! Alles bij elkaar een mallotige songtekst, maar desalniettemin erg populair in Ierland en Schotland.

Want op de één of andere manier is de song met name in het Schotse Aberdeenshire een populair drinklied geworden. Hoe kan dat? En waarom juist daar? Ja wij, en zovele andere bands hebben het toch ook in het repertoire, dus waarom zou je je dat dan moeten afvragen. Niks moet natuurlijk, het is gewoon leuk, bovendien is dat appels met peren vergelijken. Er zijn om te beginnen van oudsher sterke taalkundige en culturele banden tussen Ierland en Schotland. De overeenkomst van de Keltische elementen in beide culturen wordt tot op de dag van heden onderzocht in Ierse en Schotse studies. Met name worden de literaire verschillen bestudeerd en geanalyseerd tussen klassieke Ierse schrijvers en dichters als bijvoorbeeld Joyce, Beckett en Yeats en hun Schotse evenknie zoals bijvoorbeeld Burns, Scott, Stevenson en MacDiarmid. En uiteraard maakt ook de hedendaagse literatuur onderdeel uit van de zoektocht naar de Keltische elementen in beide culturen. Een waardevolle studie als we bedenken dat de verwantschap reeds vele eeuwen bestaat. Al rond de vijfde eeuw verhuisden z.g. Scoten, een Keltisch volk, vanuit Ierland, dat destijds Scotia werd genoemd, naar het huidige Schotland.

Bij nader inzien vind ik het eigenlijk redelijk omslachtig, om middels een stukje culturele en geografische geschiedenis te trachten het ontstaan van een mal, simpel maar populair drinkliedje te duiden. Er valt bovendien nog wel het één en ander aan toe te voegen ook. Maar ik vind het wel goed zo en hou er mooi mee op, eerst even op vakantie!

'Hodgepodge' op FdlM

Afgelopen zaterdag was het de langste dag van het jaar. Maar niet alleen dat, het was ook de dag van de muziek in Ermelo. Op straten en pleinen, in kerken en winkels, overal klonk muziek. 'Fête de la Musique' noemen ze dat daar! Maar 'Fête de la Musique' komt op meer plaatsen voor. Het is een populair muziekfestival dat uit Frankrijk is komen overwaaien. Daar staat het hele land sinds 1982 op 21 juni in het teken van muziek, en worden er overal dóór en vóór jong en oud muziekactiviteiten georganiseerd op zowel binnen- als buiten locaties. Voor Ermelo was het zaterdag de zevende keer dat 'Fête de la Musique' werd georganiseerd. Samen met ruim tachtig andere deelnemers deed 'Hodgepodge' dit jaar voor de tweede maal mee. (Zie ook Hodgepodge sur Fête de la Musique à Ermelo, 22 juni 2013.)



In tegenstelling tot vorig jaar, toen onze deelname aan het muziekfestival om allerlei reden een twijfelachtige genoegen was, liep het zaterdag allemaal van een leien dakje. Het kon ook haast niet anders, goeie sfeer, prima locaties en prachtig weer. We begonnen 's morgens rond elf uur met onze eerste speelsessie in de Stationsstraat bij cafetaria 'Pinokkio' voor de deur. Rond twee uur 's middags speelden we voor de deur bij 'Veluwe Vis' een eindje verderop in de straat de tweede sessie, uiteraard nadat we daar wel eerst even een lekkerbekje of een ander dood visje hadden verorberd. Onze derde en laatste sessie speelden we rond vier uur weer een eindje verderop in de straat voor de deur van de 'Expert'. Zoals gezegd, het liep gesmeerd, de enige dissonant was een beetje de kwaliteit van onze versterking, daarover waren de meningen enigszins verdeeld. Het zij zo, we hebben onze stemming er in ieder geval niet door laten bederven. Volgende keer beter!



Onder het genot van een alcoholische versnapering hebben we op het bomvolle Pauwenplein vervolgens nog een tijdje zitten genieten van de muziek van shantykoor 'De Boekaniers' uit Harderwijk en van de doorleefde rock en blues van de band 'Five Point Six'. Met een gezellige maar wel enigszins vette hap bij cafetaria 'Pinokkio', hebben we aan het begin van de avond achter al het moois van het Ermelose muziekfestijn een punt gezet!